Oamaru

PINGUÏNS

Gisteravond maakten wij onze eerste zwoele Nieuw-Zeelandse avond mee en vannacht begon het al te motregenen. Vanochtend al voor acht uur op pad in de Spaceship. De scenic route hebben we vanwege de laaghangende bewolking maar laten zitten. De pas op Banks Island met bochten voor 25 en 35 km kostte opnieuw veel tijd. Koffietijd in Ashburton aan de rand van de agglomeratie van Christchurch. Goed doorgereden met af en toe toch 100 km/u op wegen, die ingericht zijn als 80 km/u-wegen (gelijkvloerse kruisingen, geen vluchtstrook). Al om 13.00 uur hier. Inmiddels was het droog geworden, maar het was niet meer dan 15 graden met een zuidwesterwind.

In Oamaru zijn we eerst gaan shoppen voor een extra kussen en campingstoelen plus tafel. We hebben erg ons best gedaan voor Spacehips en hebben afgeprijsde stoelen gekocht en op een ander adres een tafel waar ik nog 5 dollar op heb afgedongen. Oamaru is een leuke plaats met een geheel eigen sfeer. Er is veel bewaard uit de Victoriaanse tijd en er is veel gebouwd met het kenmerkende gele zandsteen. Laat geluncht met een burger. Aangekomen op de camping alles uitgeklapt en op pad gegaan voor een wandeling richting stad en haven en de blauwe pinguïnkolonie. Veel kleren aangedaan en regenkleding mee. Mooi wandeling door park en langs de haven langs de zeegroene zee!! . Op het doodlopende stuk het bezoekerscentrum voor de blauwe pinguïns. Even verderop zitten de geelogige. Even binnen rondgekeken en daarna buiten gezien dat er een grote tribune gebouwd was en dat er diverse hokjes (jonge pinguïns ?) in het gras stonden.

De blauwe pinguïns zijn slechts 25 cm groot en daarmee zijn ze kleinste ter wereld. Ze komen te voorschijn uit zee als het schemert om o.a. hun jongen te voeden. Alle tochten beginnen dan ook rond 20.00 uur ’s avonds. En je mag helemaal niet fotograferen. Wij hadden hier niet zoveel trek in, donker weer, kou en de tribune trok ons niet zo. Er bleek later ook nog wel een meer uitgebreide wandeling bij te zitten. Wij zijn buiten gaan kijken naar de zeer wilde zee die over de pier sloeg en naar de paar zeeleeuwen die lui op de rotsen lagen. En wat schetst onze verbazing … een blauwe pinguïn. Naar ons gevoel ziek; hij/zij zag er ook wat rommelig uit of misschien was de pinguïn in de war gebracht door het slechte weer*. We hebben hem/haar nog gemeld bij het bezoekerscentrum. De jongen leek verbaasd. Eenmaal buiten bleek er nog een blauwe pinguïn bezig te zijnde weg over te steken (zie filmpje). Zonder een cent betaald te hebben en zonder wachten in de kou hebben we twee blauwe pinguïns gezien en gefotografeerd. Een buitenkansje. Redelijk verkleumd zijn we bij The Loan & Mercantile beland voor een sfeervolle (oud pakhuis) en heerlijke maaltijd. De whisky hebben we niet geproefd.

Morgen gaan we langs Dunedin naar Invercargill (het diepe zuiden). Onderweg willen we, afhankelijk van het weer, veel of een beetje van de Catlins meepikken.

Fokke, je hebt wel gelijk. De bejaarden rijden in de nieuwste versie van de Spaceship en die van ons is van 1995 en heeft zo’n 330.000 km op de teller. Maar wel twee (voorheen) schuifdaken!!!

Groet Greet

* Later bleek dat de zogenaamd zieke pinguïn gewoon in de rui is en dat hij hierdoor sterk landgebonden en daardoor kwetsbaar is. Uit de buurt blijven is de boodschap.