Auckland in de zomer

Na onze reis staan de klokken weer gelijk, dus daar hoeven we het niet meer over te hebben. Vanmiddag keurig op tijd rond kwart voor twee in Auckland aangekomen. De reis, in 3 vliegetappes, verliep goed. Donderdag lekker rustig naar het Ibis-hotel vlakbij Schiphol en vrijdag ook weer heel rustig naar de luchthaven. Greet had ons al ingecheckt en het 1e deel naar Dubai konden we nog mooi naast elkaar zitten, alhoewel de middelste 2 stoelen in het middendeel met 4 stoel ook niet optimaal is. In de tweede etappe van Dubai naar Melbourne waren we van elkaar gescheiden. Oorzaak was dat de reisorganisatie ons niet als gezelschap had geboekt. Op het laatste deel naar Auckland werden we door een omruilactie van instapkaarten weer met elkaar verenigd.

Op het eerste traject was er een kleine vertraging, maar de achterstand was boven Dubai weer ingehaald. De luchthaven daar is echter een echt knooppunt en de vliegtuigen landen daar in kolonne; bovenaan beginnen en in cirkels naar beneden tot je aan de beurt bent voor de echte landing. Op de grond bleek de inhaalactie daardoor tevergeefs te zijn geweest. De luchthaven is evenals alles in Dubai van grootse afmeting, dus een flinke wandeling tot aan de controles. Ook ben je gelijk in de Arabische wereld. Bij de controle douaniers in prachtige gewaden (uiterlijk vertoon, het zijn aan hun passen te zien gewone militairen) maar de controles gingen niet erg snel. Uiteindelijk wel weer een stempel in het paspoort; alleen een praatje beginnen met hen was niet de bedoeling. Zelfs een groet of een bedankje was te veel.

Ik zou zo nog een tijdje door kunnen schrijven, maar Greet vond dat ik er een punt aan moest draaien. Dat ga ik nu dus ook doen om zo haar ook de mogelijkheid geef om niet in slaap te vallen. Dat tijdverschil moet toch nog worden verwerkt!

Groet,

Harry

Harry heeft me toch wakker moeten maken; ik was al in een parallelle wereld. Geen wonder na 27 uur met hoogstens 2x een half uur slaap. In het boek van Peter Buwalda ben ik al op de helft.

De mens is toch een erg flexibel zoogdier. Sta je donderdagavond op het station en hoor je over zichtbewijzen??? van Arriva, nu op zondag kijk ik vanaf negen hoog uit op de televisietoren van Auckland en spiegelende bijna-wolkenkrabbers. En hoe normaal het is dat het hier zomer is. Per ongeluk alleen met een hemdje naar buiten gegaan, maar er hoort wel een vestje bij.

Ik was niet eenzaam in de Boeing 777 zonder Harry. Leuke, van oorsprong Duitse, zeer muzikale Australische ontmoet.

Eerste impressie uit de shuttle vanaf het vliegveld: Hawaï.

Morgen gaan we om 7.30 uur naar Northland, naar Paihia.

Greetings Greet