(Pretty) awesome

Vanochtend 07.10u. – ja, het leven van een vakantieganger is ook hier wat anders dan feestvieren en luieren – vertrek van de bus naar Cape Reinga, het noordelijkste punt van het Noordereiland. De bus stond al klaar bij de ‘Barb’ van gisteren. Melden bij Ryan, de chauffeur van vandaag. Even checken op de lijst. Ja, Greet stond er op, maar ik niet, en ….. de bus was tot de laatste plaats fully booked. Hoe het kon dat ik niet op de lijst stond was onduidelijk, misschien dat Ryan niet goed heeft gekeken, of was er wat anders? Er moest in ieder geval een snelle oplossing komen. ‘Where are you guys from?’. ‘Holland?’, dat was niet zo’n goed idee. Ryan belde een andere bus – er gaat een hele stoet bussen naar de Cape – om te vragen of daar nog plaats was voor een ’a lovely Danish couple’. Ja, daar was nog plaats voor en het voordeel bij die bus was dat er een lunch bij inbegrepen was.
Binnen de kortste keren stond de vervangende bus voor de deur om ons te laten instappen. ‘Dus jullie zijn Guinness uit Cork?’ We dachten dat we voor de administratie even een naam moesten hebben, hoewel het dan beter zou zijn ons ‘Guinness’ uit Dublin, of ‘Smithwicks’ uit Cork te noemen. Maar goed Ireland is toch wel een stukje uit de buurt hier. ‘Guinness’ bleek wel serieus, want de volgende vraag was of we in Austria zaten. Wel wat veel van het goede: binnen 10 minuten 3 nationaliteiten (NL, DK, IRE) en 2 landen waar we verbleven (NZ en A). Alles was opgelost toen de echte Guinnessen (Denissen) uit Christchurch (rock-'n-rolltown) bij de Austria-lodge klaar stonden om in te stappen.
Een voorbeeld over hoe het hier toegaat. Administratief gaat er nogal eens iets niet helemaal goed, het is soms wat chaotisch, maar als er een probleem opgelost moet worden is dat in no-time geregeld! Volkomen probleemoplossingsgericht. Een verademing vergeleken met de NL-mentaliteit van alles vooraf volledig (willen) dichttimmeren om elk denkbaar risico uit te sluiten. Dat kost dan wel zoveel tijd en administratieve rompslomp dat – in de unlikely case –er toch wat afwijkends voorvalt er toch op een andere wijze dan vooraf bedacht een oplossing wordt gezocht.

(Pretty) awesome: daar gaat het stukje over. AWESOME = ontzagwekkend. In de 2 dagen dat we hier nu zijn hebben we de gidsen al heel vaak horen zeggen dat iets ‘AWESOME’ of minstens ‘Pretty awesome’ was of is. Als je je reis wilt laten afhangen van die kwalificatie, kan je beter emigreren, zoveel tijd als je dan nodig hebt om de hoogtepunten van het land te zien! De trip van vandaag was wat dit betreft er eentje in het kwadraat omdat de maatschappij die het verzorgt zichzelf maar ‘AWESOME’ heeft genoemd. En gelukkig hebben zij wat betreft de naamgeving helemaal gelijk gehad.

De chauffeur was een Maori en al na een korte introductie zong hij een Maori-lied. Ondertussen zette hij flink de vaart erin, tenslotte moest er vandaag wel een dikke 500 km worden gereden. Na een mooie trip langs diverse baaien aan de oostkust (captain Cook) was een eerste stop bij het Ancient Kauri Kingdom, een plaats waar 50.000 jaar oude Kauribomen – bomen die lang geleden door natuurgeweld (tsunami’s?) onder de oppervlakte zijn verdwenen en in het moeras zijn geconserveerd– worden bewerkt. De bomen zijn immens groot; er staat in het bezoekerscentrum zelfs een 50 ton zwaar exemplaar waarin een binnentrap in is uitgehouwen. Een grote bank van dit hout kost 55.000 NZD = ca. 37.000 euro.
Daar ook nog even inkopen voor de lunch gedaan, want de inbegrepen lunch was er alleen als je daarvoor gereserveerd en betaald had. Zo is dat dan ook wel weer. Vervolgens over naar de westkant van het eiland en daar met de bus de Ninety Mile Beach op. Net als in Denemarken bij Blokhus kan hier met auto’s en bussen over het strand worden gereden. De ninety miles moeten daarbij wel met een flinke korrel zout worden genomen. In totaal is het 56 mijl, maar dat mag de pret niet drukken.

De chauffeur zette er opnieuw - evenals de anderen trouwens - flink de sokken in en scheurde langs de kustlijn. Ook een stop onderweg om de zee van dichtbij te kunnen beleven. Velen, ook ik, waren er niet op beducht dat het water zo snel op kon komen. Een beetje natte voeten is ook niet zo erg maar een Chinees meisje ging kopje onder en de ‘reddingspogingen’ leverden nog wat meer mensen met natte kleding op.

Waar de kustroute ophield draaide de bus het duingebied van Te Paki in en bij een paar steile duinen werd gestopt. Uit het bagageruim konden sandboards worden gehaald en onder leiding van de chauffeur werd daarna het steile duin beklommen. Met de ellebogen op de plank en de tenen als een soort roer kon je je daarna naar beneden laten glijden. Ik zou van Greet een filmpje van haar ‘afglijding’ maken, maar omdat iemand anders vroeg om van hem een foto te maken mislukte dat. Ook mijn ‘afglijding’ verliep niet vlekkeloos. Ik had mijn fototoestel nog om de nek hangen en bij de start kwam deze klem te zitten. Ik raakte met mijn ellebogen los van het surfboard en pas in 2e instantie kon ik er wat vaart in krijgen. Greet ging nog een 2e keer. Helaas ook deze kans op een spectaculaire film gemist. Zou wel heel mooi zijn geworden, want Greet maakte een niet geplande bocht en rolde een paar keer in het duinzand door. NB. Het klimduin bij Schoorl zinkt hierbij helemaal in het niet.

Vervolgens met de bus door langs Cape Maria van Diemen (naamgever: Abel Tasman) naar de uiterste noordpunt , Cape Reinga (Te Rerenga Wairua). Voor de Maori een gewijde plaats; van hieruit vertrokken de Maori-geesten voor hun laatste reis. Ko Atua Peruperu (de heuvel waar je het gemurmel hoort van de dode zielen).

Ook voor anderen een bezienswaardige plek: de Stille Oceaan en de Tasman Zee vloeien hier samen. Aan het eind van de lange weg terug was er nog een wandeling door een kauribos. De kauribomen hier staan gewoon boven de grond, zijn veel jonger (zo’n 300 jaar oud), maar zijn wel van enorme afmetingen. Zeker zo’n 50 meter hoog! Prachtig om daar tussendoor te lopen.

Morgen een relatieve rustdag: de boottocht naar de dolfijnen en de ’hole in the rock’ start pas om 8.45u. We moeten dan wel bij het visitorcentre zijn, maar dat kan en mag hier niet een probleem zijn. Ongetwijfeld weer een (pretty) AWESOME dag en dus een dag voor:

ENJOY!!!!

Harry

Nog een nabrander: Van harte Jane en Anja!