Rain and shine

‘Het regent. O, wat regent het. Ik hoor het in mijn warme bed’. Een medeleerling maakte er in een wat al te dramatische declamatie er ‘………… Ik voel het in mijn warme bed’ van. De klas lag dubbel, maar de lerares, de ‘dikke’ Dekker vond het gelach verschrikkelijk en gaf als strafwerk het 5 (of 10?) keer uitschrijven van het hele gedicht waarin wel 5 lange coupletten lang werd doorgezeurd over die regen. Zinloze straf natuurlijk die ook nog eens moest worden uitgevoerd in het weekend waarin ik bij hoge uitzondering op de zondag de uitwedstrijd van het eerste elftal van mijn voetbalvereniging mocht bijwonen (Tonegido-Delft, uitslag 2-2, red.). Maar dit is weer een ander verhaal en het speelde al een heel dikke 40 jaar geleden.

Ik moest vannacht aan dit gedicht denken. De regen viel doorlopend, het was of er de hele nacht een ventilator vlak naast mijn oor stond te brullen. Voor ons niet zo vervelend, maar de jongen uit Breda die we gisteren in de hot pools spraken zou er wel meer last van hebben. Hij had al twee keer in zijn niet geheel waterdichte tent geslapen en nu zou het wel helemaal feest zijn. De Cycletourders hadden het beter: zij zouden nu niet in hun tenten maar in cabins overnachten.

Vanochtend: nog steeds regen. Franz Josef staat er om bekend met zijn 4.000 mm neerslag per jaar. Oorzaak is de botsing van de vrij warme lucht uit Australië met de koude die boven de gletsjers hangt. Wat volgt is een op het oog vrij zinloze actie van de natuur. Door de botsing van lagen met verschil in temperatuur die regen tot gevolg heeft. De gevallen regen komt in beekjes en riviertjes en is in no-time weer terug in zee. Maar wat wel mogelijk wordt gemaakt is het ontstaan van regenwoud in de smalle strook tussen de zee en de bergen. Echt overdadige planten- en bomengroei met bomen van allerlei soort, inclusie palmen, vrijwel zonder uitzondering met mossen erop en lianen om de stammen en takken gewikkeld. Daarnaast ook veel varens met heel grote bladen en agaven en dergelijke. Heel mooi om tussendoor te lopen en ook is het een bijzonder gezicht palmen te zien met op de achtergrond besneeuwde bergtoppen.

Maar toen we vertrokken dus nog steeds regen! Klimmen naar Fox Glacier, 20 km verderop en het leek er voorzichtig op dat het aan de drogende kant was. Inderdaad zette dit zich door en bij Lake Matheson (koffiestop) kwam de zon erdoor. Het lake is bekend om zijn spiegelgladde oppervlak, maar dat zat er vandaag niet in: door de wind waren er wat rimpelingen. Aan het uitzicht over het lake deed dat niets af, vooral tegen de achtergrond van Mount Tasman en Mount Cook (de hoogste berg in NZ) was het lake een echt rustgevend plaatje. Hoewel we al wat extra tijd gekregen hadden zouden Greet en ik graag wat langer daar zijn gebleven. Misschien komen we daar op de terugweg in de Spaceship nog wel.

Door over een op zich mooi maar wel erg verlaten stuk. Zo’n 100 km tot Haast is er vrijwel niets, behalve de weg dan. In het visitorcentre las Greet de weersverwachting voor de komende dagen: ronduit slecht, te beginnen met de middag. Balen natuurlijk want we hebben in Queenstown – het NZ-activiteitencentrum bij uitstek – nog van alles op het programma staan. Alleen voor de excursie naar de Milford Sound zou dat niet zo erg zijn: volgens een vrouwelijke gids van een groep Engelsen in de trein afgelopen zondag, was die excursie pas mooi als het ’pissing of rain’ zou zijn. Wat nog het mooie van de regen van afgelopen nacht was, was dat er nog allerlei wolkenslierten rond de bergen hingen en dat de watervallen extra powerful waren. Nog een fraai exemplaar bezocht trouwens.

Na het inchecken in het hostel ‘Base’ naar het informatiecentrum. Twee mooie dingen: we kwamen de jongen uit Breda weer tegen en hij had geen enkele last van de regen gehad en ten tweede de weersverwachting voor hier was prima voor de komende dagen! Uiteraard gaan we voor deze optie en kan de ‘pissing of rain’ ons gestolen worden. Met heerlijk weer een wandeling gemaakt langs de kust van een schiereiland en een rivier. Heerlijk weer, maar zoals wel vaker blijken wij toch moeilijk maat te kunnen houden: het wandelingetje op deze achternamiddag was zeker 20 km lang. Maakt niet uit, we hebben er weer van genoten. Het verhaal wordt eentonig: het was weer schitterend en afwisselend. De kleuren in het meer en in de rivier – van helderblauw naar diepblauw en allerlei kleuren groen – en de afwisseling in landschap met grote, majestueuze bomen, etc. Ook kwam het voor dat we binnen 200 meter in drie verschillende soorten bos liepen. Het meest bijzondere was overigens een waarschuwingsbord met de tekst: ‘Danger. No stopping in next 30 meters!’ Wat het gevaar precies was, weet ik niet. Wat ik wel weet is, dat ik weer ver buiten mijn oevers aan omvang van de stukjes ben getreden. Moet NZ ook maar niet zo mooi en bijzonder zijn! Einde dus (maar alleen voor vandaag).

GREET(ings) HARRY