Hobbiton
Door: Greet Luursema en Harry Fransen
Blijf op de hoogte en volg Greet Luursema en Harry Fransen
21 Januari 2012 | Nieuw Zeeland, Rotorua
Rechtstreeks vanuit Hobbiton, het dorpje waar Frodo Bagins, Sam en alle andere hobbits eens leefden ……. Net de tour door het dorp gedaan en naast het oude vertrouwde dorp ook de aanbouw voor de hobbitfilm – die overigens 60 jaar eerder speelt – gezien. Heel mooi om op de plaats te zijn waar alles zich heeft afgespeeld en vooral ook te horen welke ultieme graad van perfectie werd nagestreefd bij het filmen.
Zit nu trouwens dit stukje heet van de naald te typen in de tuin bij The Shire’s Rest, de betere hobbitpub. Wij worden nog door een hobbitbusje van hier naar Rotorua gebracht, maar dat gebeurt pas over een uur. Dan zijn we bij aankomst precies op tijd om in (of over) te stappen in de bus voor een culturele Maori-avond (het leven van een eenvoudige NZ-reiziger is niet eenvoudig maar we hebben er zelf voor gekozen). Wat dat betreft komt deze gedwongen pauze goed uit.
Even de zaken op een rijtje vanaf vanmorgen: om ongeveer 7.30u. werden we afgehaald door the Magic Bus met driver Matt. Het was niet de eerste Magic Bus die kwam voorrijden, eerst kwam onverwacht de Northbound Magic Bus aan met de ons bekende driver Josh. Hij had gisteren zijn vrije dag gehad en ging nu weer voor de eerste van zijn 3x 2-daagse reis naar de Bay of Islands. Matt is een echte Wellingtonner en die mensen schijnen een enorme hekel aan alles en iedereen in Auckland te hebben. Als er een auto langzaam voor de bus reed was het zonder twijfel een ‘bloody Aucklander’. Ondanks zijn hekel aan Auckland moet hij toch eenmaal per tour die hij maakt een nacht in Auckland doorbrengen. Het is maar goed dat we niet met hem naar Auckland meereizen; ik denk niet dat zijn humeur op die dagen zo goed zal zijn. Vandaag dus wel, maar desondanks had hij wel moeite de busbevolking wat scherp te krijgen. Het waren er maar 17, veel leven zat er niet in. Hij had een soort voorstelrondje – een vast Magic Bus-ritueel - alleen sommigen weigerden daar aan mee te doen.
Het interessante van zo’n busreis is wel de grote spreiding in nationaliteiten. Nederlanders uiteraard, maar ook Duitsers, een Italiaan, een Sloveen, een Canadees en een Braziliaan. Daarnaast ook een driegeneratie Koreaanse reizigers: een meisje op stap met haar moeder en haar oma van 83! Verdere bijzonderheid is dat er nu ineens liefst 3 Matten in de bus zaten, driver Matt, de Italiaan Matteo en de Sloveen Matthias.
Hoewel we uiteindelijk wat laat uit Auckland vertrokken kwamen we op de eerste stop in Thames alweer ruim binnen het tijdschema binnen. De oorzaak was duidelijk: de oversteek naar het Coromandel-schiereiland gaat over een gloednieuwe 2-baansbrug. Dit deel is een van de meest toeristische streken van NZ en de oude 1-baansbrug zorgde tot aan de kerstvakantie (hoogseizoen) voor enorm lange files.
Na 2 stops kwamen we uiteindelijk hier bij ‘The Shire’s Rest’ aan. De plaats van The Lord of the Rings en dat was de plaats voor een gezelschapsspel voor de busbevolking onder leiding van Matt (wie van de drie?). Wat moest worden gedaan is het met behulp van kleine lasso’s en soortgelijke attributen een kistje met 4 flessen hobbitbier (vanwege de film en vanwege de lagere weerstand van hobbitsen is dit bier laagalcoholisch: 1%) uit de ring zien te krijgen. De winnaars kregen tezamen 3 flesjes van dit hobbitbier. In eendrachtige samenwerking lukte het onze groep in twee pogingen het kistje als eerste buiten de ring te krijgen. Wat dit betreft zit de Magic Bus vol verrassingen; daarom is het natuurlijk ook een magic bus.
Terug weer naar de hobbitsen uit Hobbiton, daarvoor waren we tenslotte hier en daarom moeten we nu nog een uur wachten voor we naar Rotorua worden gebracht. De meeste bezoekers zijn op zijn minst fans van ‘The Lord of the Ring’, maar er schijnen bezoekers te zijn die geen idee hebben wat ze bezoeken. ‘Waar die hobbitsen dan zijn? Wonen ze hier niet altijd?, en dergelijke. Anderen spelen de hele film na. Er schijnt iemand te zijn geweest die een ring (DE RING) heeft gekocht (NZ $ 800), daarna een helikopter heeft gehuurd waarmee hij over Mount Doom is gevlogen (NZ $ 10.000) om DE RING daar in de krater te gooien. Of dit een vulkaanuitbarsting tot gevolg heeft gehad is niet bekend, maar als het niet al is gebeurd, zullen de processen die tot een uitbarsting leiden nu wel in gang zijn gezet. Sterk verhaal was ook van het stel dat het Alvish (Tolkientaal) volledig beheerste en dat de man de toelichting vertaalde in het Alvish voor zijn vrouw.
Hobbiton is een leuk dorpje op een ideale plaats in een ideale omgeving. Voor de film kon worden geschoten moest er echter wel wat ‘verbouwd’ worden. Het centrale veld waar het feest en het vuurwerk werden gehouden was een moeras. Dat is drooggelegd en met 7 meter grond opgehoogd. De eik die achter het huis van Frodo staat was niet in die staat op die plaats aanwezig. Er is gezocht naar een voor de film geschikte eik, die is gevonden, omgehakt en in kleine genummerde stukjes overgebracht en op de plaats delict weer als puzzel in elkaar gezet. Dat ging goed totdat er weer blaadjes aan de takken moesten groeien. Wilde niet meer en dus is een legertje blaadjesvlechters in de weer geweest om er weer een eik-in-blad van te maken. Na de eerste film was de eik totaal verrot. Door de ervaring wijs geworden is voor de 2e film (The Hobbits vanaf november) is maar gekozen voor een volledig artificial exemplaar. De precisie ging erg ver. De schapen – er zijn er 32 miljoen van in NZ – waren niet van de goede soort. Er zijn speciale suffolkschapen uit Engeland ingevoerd voor de schapenfigurantenrollen. Een verkeerd (NZ)-schaap was eens ontsnapt. De boer er in zijn 4 x 4 achteraan. In de eerste bioscoopversie heeft nog een shot gezeten van die 4 x 4 in een enorme stofwolk. In Middel-Aarde was de 4 x 4 niet bekend; voor de dvd-versie is de filmwerkelijkheid weer in overeenstemming met de Middel-Aarde werkelijkheid gebracht.
Ik merk tot mijn schrik dat ik in mijn enthousiasme er nu wel een heel lang verhaal van aan het maken ben. Eigenlijk moet het verhaal ook wel lang zijn want het is strictly prohibited om beelden op facebook, twitter, msn, waarbenjij.nu, etc. te plaatsen of zelfs beelden aan familie door te geven. Alles is hier een bedrijfsgeheim en op overtreding – als het wordt gemerkt dan – staat strafrechtelijke vervolging. Iedere bezoeker moet er ook voor tekenen. Voor de niet-bezoekers zijn er twee mogelijkheden: zelf ook eens Hobbiton met een bezoek vereren (aanrader), of wachten tot 21 januari 2014. Op die datum zal namelijk de ban op het niet mogen doorgeven van beelden worden doorbroken. Of voor het breken van de ban nog een Gandalf, een Sauron, een Legolas, Orks of wie dan ook wordt ingezet is nog niet bekendgemaakt.
GREET(ings)HARRY
Zit nu trouwens dit stukje heet van de naald te typen in de tuin bij The Shire’s Rest, de betere hobbitpub. Wij worden nog door een hobbitbusje van hier naar Rotorua gebracht, maar dat gebeurt pas over een uur. Dan zijn we bij aankomst precies op tijd om in (of over) te stappen in de bus voor een culturele Maori-avond (het leven van een eenvoudige NZ-reiziger is niet eenvoudig maar we hebben er zelf voor gekozen). Wat dat betreft komt deze gedwongen pauze goed uit.
Even de zaken op een rijtje vanaf vanmorgen: om ongeveer 7.30u. werden we afgehaald door the Magic Bus met driver Matt. Het was niet de eerste Magic Bus die kwam voorrijden, eerst kwam onverwacht de Northbound Magic Bus aan met de ons bekende driver Josh. Hij had gisteren zijn vrije dag gehad en ging nu weer voor de eerste van zijn 3x 2-daagse reis naar de Bay of Islands. Matt is een echte Wellingtonner en die mensen schijnen een enorme hekel aan alles en iedereen in Auckland te hebben. Als er een auto langzaam voor de bus reed was het zonder twijfel een ‘bloody Aucklander’. Ondanks zijn hekel aan Auckland moet hij toch eenmaal per tour die hij maakt een nacht in Auckland doorbrengen. Het is maar goed dat we niet met hem naar Auckland meereizen; ik denk niet dat zijn humeur op die dagen zo goed zal zijn. Vandaag dus wel, maar desondanks had hij wel moeite de busbevolking wat scherp te krijgen. Het waren er maar 17, veel leven zat er niet in. Hij had een soort voorstelrondje – een vast Magic Bus-ritueel - alleen sommigen weigerden daar aan mee te doen.
Het interessante van zo’n busreis is wel de grote spreiding in nationaliteiten. Nederlanders uiteraard, maar ook Duitsers, een Italiaan, een Sloveen, een Canadees en een Braziliaan. Daarnaast ook een driegeneratie Koreaanse reizigers: een meisje op stap met haar moeder en haar oma van 83! Verdere bijzonderheid is dat er nu ineens liefst 3 Matten in de bus zaten, driver Matt, de Italiaan Matteo en de Sloveen Matthias.
Hoewel we uiteindelijk wat laat uit Auckland vertrokken kwamen we op de eerste stop in Thames alweer ruim binnen het tijdschema binnen. De oorzaak was duidelijk: de oversteek naar het Coromandel-schiereiland gaat over een gloednieuwe 2-baansbrug. Dit deel is een van de meest toeristische streken van NZ en de oude 1-baansbrug zorgde tot aan de kerstvakantie (hoogseizoen) voor enorm lange files.
Na 2 stops kwamen we uiteindelijk hier bij ‘The Shire’s Rest’ aan. De plaats van The Lord of the Rings en dat was de plaats voor een gezelschapsspel voor de busbevolking onder leiding van Matt (wie van de drie?). Wat moest worden gedaan is het met behulp van kleine lasso’s en soortgelijke attributen een kistje met 4 flessen hobbitbier (vanwege de film en vanwege de lagere weerstand van hobbitsen is dit bier laagalcoholisch: 1%) uit de ring zien te krijgen. De winnaars kregen tezamen 3 flesjes van dit hobbitbier. In eendrachtige samenwerking lukte het onze groep in twee pogingen het kistje als eerste buiten de ring te krijgen. Wat dit betreft zit de Magic Bus vol verrassingen; daarom is het natuurlijk ook een magic bus.
Terug weer naar de hobbitsen uit Hobbiton, daarvoor waren we tenslotte hier en daarom moeten we nu nog een uur wachten voor we naar Rotorua worden gebracht. De meeste bezoekers zijn op zijn minst fans van ‘The Lord of the Ring’, maar er schijnen bezoekers te zijn die geen idee hebben wat ze bezoeken. ‘Waar die hobbitsen dan zijn? Wonen ze hier niet altijd?, en dergelijke. Anderen spelen de hele film na. Er schijnt iemand te zijn geweest die een ring (DE RING) heeft gekocht (NZ $ 800), daarna een helikopter heeft gehuurd waarmee hij over Mount Doom is gevlogen (NZ $ 10.000) om DE RING daar in de krater te gooien. Of dit een vulkaanuitbarsting tot gevolg heeft gehad is niet bekend, maar als het niet al is gebeurd, zullen de processen die tot een uitbarsting leiden nu wel in gang zijn gezet. Sterk verhaal was ook van het stel dat het Alvish (Tolkientaal) volledig beheerste en dat de man de toelichting vertaalde in het Alvish voor zijn vrouw.
Hobbiton is een leuk dorpje op een ideale plaats in een ideale omgeving. Voor de film kon worden geschoten moest er echter wel wat ‘verbouwd’ worden. Het centrale veld waar het feest en het vuurwerk werden gehouden was een moeras. Dat is drooggelegd en met 7 meter grond opgehoogd. De eik die achter het huis van Frodo staat was niet in die staat op die plaats aanwezig. Er is gezocht naar een voor de film geschikte eik, die is gevonden, omgehakt en in kleine genummerde stukjes overgebracht en op de plaats delict weer als puzzel in elkaar gezet. Dat ging goed totdat er weer blaadjes aan de takken moesten groeien. Wilde niet meer en dus is een legertje blaadjesvlechters in de weer geweest om er weer een eik-in-blad van te maken. Na de eerste film was de eik totaal verrot. Door de ervaring wijs geworden is voor de 2e film (The Hobbits vanaf november) is maar gekozen voor een volledig artificial exemplaar. De precisie ging erg ver. De schapen – er zijn er 32 miljoen van in NZ – waren niet van de goede soort. Er zijn speciale suffolkschapen uit Engeland ingevoerd voor de schapenfigurantenrollen. Een verkeerd (NZ)-schaap was eens ontsnapt. De boer er in zijn 4 x 4 achteraan. In de eerste bioscoopversie heeft nog een shot gezeten van die 4 x 4 in een enorme stofwolk. In Middel-Aarde was de 4 x 4 niet bekend; voor de dvd-versie is de filmwerkelijkheid weer in overeenstemming met de Middel-Aarde werkelijkheid gebracht.
Ik merk tot mijn schrik dat ik in mijn enthousiasme er nu wel een heel lang verhaal van aan het maken ben. Eigenlijk moet het verhaal ook wel lang zijn want het is strictly prohibited om beelden op facebook, twitter, msn, waarbenjij.nu, etc. te plaatsen of zelfs beelden aan familie door te geven. Alles is hier een bedrijfsgeheim en op overtreding – als het wordt gemerkt dan – staat strafrechtelijke vervolging. Iedere bezoeker moet er ook voor tekenen. Voor de niet-bezoekers zijn er twee mogelijkheden: zelf ook eens Hobbiton met een bezoek vereren (aanrader), of wachten tot 21 januari 2014. Op die datum zal namelijk de ban op het niet mogen doorgeven van beelden worden doorbroken. Of voor het breken van de ban nog een Gandalf, een Sauron, een Legolas, Orks of wie dan ook wordt ingezet is nog niet bekendgemaakt.
GREET(ings)HARRY
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
