Full moon over Lake Tekapo

Een van die dingen bij onze – nu nog dagelijkse – verhalen is het verzinnen van een titel. Soms weet je het al vooraf en soms duurt het wat langer, maar resultaat is er altijd. Moet ook wel, want als je bij het plaatsen geen titel meegeeft, komt er ook geen stukje op de site. Vandaag had ik niet echt een titel. Tot vanmiddag dan. Tijdens ons uurtje hardlopen (= 1,5 uur) liepen we hoog boven Lake Tekapo (spreek uit: tiekkepoe). Weer zo’n prachtige kleur, maar wat voor kleur is het nu? Het is niet blauw, het is niet groen, is het dan turkoois? Ik zei tegen Greet dat ik voor de titel eruit was. Drie kleuren met steeds een vraagteken. Dat kan dus niet, want Greet heeft in Argentinië of Chili ook al eens een verhaal geschreven met een titel van drie kleuren met een vraagteken. Weliswaar andere kleuren, maar om het nu weer als titel te gebruiken, kan gewoon niet. Tot heel kort terug had ik dus geen titel. Nu wel, want wat zich nu boven het meer laat zien is bijna niet te beschrijven. De volle maan (op noordelijk halfrond ook?) schijnt over het water van Lake Takepo. Het is nog niet donker en tegelijkertijd rollen over de bergen als een soort wit donsdekbed de wolken naar beneden. Net even bij het meer geweest. Het was er stil, maar als het niet stil geweest zou zijn, zou het met dit beeld dat wel onmiddellijk geworden zijn. Zo onbeschrijflijk mooi!

Vanochtend vanuit een winderig maar zonnig Dunedin op pad. De eerste stop was nog wel in de stad, bij het steilste straatje ter wereld. Dat is het omdat het in het Guiness Book of Records zo is opgenomen en steil is het zeker met stukken met een hoogteverschil van bijna 30 cm per meter. Of het echt ook het steilste is, steiler dan Shaftsbury in Engeland of Cobh in Ierland, weet ik niet, maar het ‘Book’ telt. Op deze steile weg worden jaarlijks diverse wedstrijden gehouden – het blijft tenslotte NZ – maar deze lopen voor de deelnemers niet altijd goed af. Een van die wedstrijden is (of was inmiddels) een soort ‘bouncing’of ‘bahnsin’ in de uitvoering van Jacobse en Van Es of een andere creatie van Van Kooten en De Bie (moeten via ‘uitzending gemist’ hun televisieoptreden van afgelopen zondag nog eens bekijken). Vijf studenten gingen in een soort kliko’s naar beneden. Drie zijn heelhuids onderaan aangekomen, de twee anderen raakten van de weg en hebben dat niet overleefd. Onze chauffeur Alan (zelfde als gisteren) had niet veel goede woorden hiervoor over; als dat soort mensen later het land moeten gaan leiden, dan …. Het maakt niet uit of je in NZ of in welk land dan ook bent: altijd hetzelfde commentaar.

Bij het uitrijden van de stad trok het boven in rap tempo dicht, maar het bleef wel vrijwel droog. Misschien was het ook daarom dat er voor een te organiseren BBQ – voor de meesten is morgen net als voor ons de laatste dag van de Magic Bus - er maar heel weinig belangstelling was. De tweede stop was bij de Moeraki Boulders aan de kust. Van deze stenen is alleen het bovenstuk zichtbaar. Ze liggen als grote halve bollen op het strand. Nu niet zo spannend omdat het eb was. Een opmerking van een medereisgenoot: ‘zo, die kunnen we ook weer afstrepen!’ En zo was het ook.

Alan gaf onderweg ook allerlei toelichting op zaken waar we voorbij kwamen en over economische zaken in het algemeen. Van het eerste bijvoorbeeld dat we langs de plaats kwamen waar het invriezen voor langtransport van vlees voor het eerst is toegepast. Over het laatste gaf hij een veel schrijnender beeld. Hij heeft nu 20 jaar een groot rijbewijs en rijdt al drie jaar Magic Bus. Bij Magic Bus, maar dat zou overal in NZ zo zijn, verdient hij iets meer dan NZ $14 per uur, net iets meer dan het minimumloon dat op ongeveer NZ $13 ligt en dat hij vakkenvuller ook al kreeg. In Australië zou hij omgerekend ongeveer tweemaal zoveel verdienen. Ook het prijsniveau van dagelijks levensonderhoud ligt in NZ veel hoger dan in andere landen. Melk is hier, het derde melkproducerende land ter wereld, duurder dan benzine. Onder andere een gevolg van de relatief kleine omvang van de bevolking en de verminderde exportmogelijkheden naar vooral GB sinds die een onderdeel van de Europese Unie is. Bovendien kent NZ een BTW-tarief dat Australië niet heeft. Vandaar dat er van de ca.9 miljoen Nieuw-Zeelanders met paspoort, slecht 4,1 miljoen in NZ wonen.

Terug naar de kleuren. Van de kust afgedraaid naar het westen, richting de bergen. We zitten alweer op de hoogte van Wanaka, de plaats waar we voor Queenstown waren. En dat betekent ook weer in de buurt van Mount Cook, de hoogste berg in NZ. De landschappen werden weer mooier en we passeerden van laag naar hoog drie stuwmeren. In het laagste was het water diepblauw, in het volgende was het een meer groene kleur en in het hoogstgelegen stuwmeer was het water heldergroen. En hier in Lake Tekapo, het hoogst gelegen water (770 meter), is de kleur, eh, nou zeg het maar. Het heeft iets tussen groen en blauw. Maar wat de kleur nu echt is?, ik weet het niet.
Tussendoor, niet zo ver voor hier kwamen we nog door het plaatsje Twizel. De uitspraak is hetzelfde als het plaatsje in Friesland: Twijzel. Zouden er overeenkomsten zijn? We hadden bij het afzetten in dit dorp van een medereiziger te weinig tijd voor om dit verder te achterhalen.

Onze laatste nacht van het georganiseerde gedeelte zouden wij in een hotel doorbrengen. Daarom ook voor het avondeten geen boodschappen onderweg gedaan. Het hotel blijkt echter gelukkig meer een appartementencomplex te zijn. Mooie kamer met keuken en uitzicht op het Lake. Na het lopen en voor Greet ook nog de Hot Pools, naar de supermarkt voor de inkopen. Heerlijk op het terras pasta gegeten met uitzicht op het meer.

Morgen voor de tweede keer naar Christchurch, nu om daar ons Spaceship op te halen. Dan gaan we ons ook wat meer laid back gedragen. Het enorme tempo aan activiteiten tot nu toe – ik wist soms ’s middags echt niet meer waar we ’s ochtends waren vertrokken – gaat eraf en ook het aantal stukjes dat we schrijven zal minder worden. Het is heel leuk om te doen, maar een tijdje echt Nieuw –Zeelands, dus rustiger aan, laidback dus, is ook nooit weg!

GREET(ings) HARRY