Akaroa

SPACESHIP

We hebben de Spaceship en hij/zij heet Mongo. Ik verstond eerst iets anders. Vanochtend al om 7.30 uur ons prachtige verblijf in Lake Tekapo verlaten voor onze laatste busrit. Bij de jeugdherberg kwamen we ons Taiwanese stel weer tegen. Al vanaf Auckland af en toe met ons mee. Hij was de man die het woord voor Soap in het Maori kende, nl. hopi. Het was heel stil in de bus. De stemming leek wel wat bedrukt. Voor een flink aantal mensen kwam het eind van de reis in zicht. Afscheid van Alan genomen met hand en zoen (zoen voor mij).Bijzondere kerel die ons heel wat informatie verstrekt heeft. Bij het vliegveld hebben we een shuttle genomen om de 5 km te overbruggen naar het uitgiftepunt van de auto. Een bouwvallig kantoortje met bedden op een gravelterrein. Beetje shabby allemaal. Dat was de voor ons bedoelde Scarlet ook. Naast tal van andere vragen vroeg ik ook naar de toegezegde luifel. Deze paste niet op de Scarlet, dus werd het de nieuwere en schonere Mongo. En de Mongo heeft sunroofs. Zeker 1,5 uur doorgebracht op het kantoortje. Toen alles geregeld was, wist ik nog niet hoe ik de automatische versnelling moest bedienen. Even instructie gehad van de assistentes en na een rondje op het gravel, Christchurch uit. Dat ging toch tamelijk eenvoudig en het was ook niet echt druk. De automaat went heel snel (niks doen met je linkervoet) en links rijden hebben we ruim drie weken gedaan. Het viel eigenlijk niet tegen. Beetje onwennig, maar dat is na een paar dagen over. Jammer dat we de gratis stoelen en tafel niet mee gekregen hebben. Slordig. Ik neem aan dat we die nog kunnen regelen op een van de 28 Spaceshipstations.

Verder is het ook wel een grote overgang. Wij zijn de afgelopen tijd natuurlijk erg verwend. Alles was geregeld en je had nergens omkijken naar. En na 2,5 jaar weer (luxe) kamperen. We kennen het gevoel wel een beetje van als we op een erg leuke camping op een prachtige plek hadden gestaan en dat je daarna terecht komt op een plek die veel minder is. Gelukkig zat het weer vanmiddag erg mee. Naar ik vermoed weten we over een paar dagen ook niet beter en genieten we er ook weer op en top van. Mocht het weer een keer erg slecht zijn dan overnachten we gewoon een keer in de YHA (jeugdherberg). No problem.

Akaroa is gesticht door Franse kolonisten en dat kun je nog goed terugzien. De slagerij heet hier boucherie, je hebt hier rues en avenues en we hebben heerlijk gegeten in Ma Maison. Ik tongrolletjes en Harry groenlipmosselen. Zitten nu in de TV-lounge, annex internetruimte. Morgen een flinke wandeling. Akaroa ligt schitterend in een baai. Weer een heel ander, meer Europees landschap.
Morgen schrijft Harry stukje en plaatsen we beiden tegelijk.

Groet Greet

PS. 09.02.12 De mens is flexibel. Voelden wij ons gisteren na de Magic Bus nog wat ontheemd, vandaag zijn we al weer volledig gereset in de campingmode. Gebruik van de campingdouche, het campingtoilet, de campingwifi, zitten op de campinggrond. Het goede nieuws is dat wij op kosten van Spaceships stoelen en tafel mogen aanschaffen.

HOW TO IMPROVE YOUR SLA?

Nou, de sla hoeft niet te worden verbeterd, maar voor het zogenaamde service level agreement voor bepaalde zaken kan dat wel . Greet is nu een wandeling over de camping aan het maken om ook hiervoor ideeën op te doen. Komen vast goede punten uit waarop deze camping op een (veel) hoger niveau kan opereren dan waar zij nu toe in staat is. Ik vraag mij af of Greet nog mee terugkomt naar NL, want ondanks het hoge niveau van dienstverlening zien wij – en vooral Greet – overal mogelijkheden om de service te verbeteren of om reizigers in NZ een nog beter gevoel te geven.

Om een voorbeeld te geven: de handen van Greet jeuken om onze buren - die ook een spaceship hebben – nog wat ideeën aan de hand te doen om de spullen efficiënt op te bergen. Wij weten niet of zij hierop zitten te wachten, maar proberen moet je toch altijd. Voor de organisatie van de spaceships zijn wij er wel uit:
- De spaceship van binnen en buiten schoon aanbieden

- Het beddengoed (schoon) in een plastic zak aanbieden. Dan is de gebruiker er zeker van dat het schoon is. De eerste keer zelf de dekbedden etc. in een dekbedhoes stoppen (systeem jeugdherbergen) mag geen probleem zijn

- De auto inclusief alle bijbehorende zaken voor de klant gereedzetten en dit niet pas aan te vullen op het moment dat de klant de auto komt afhalen (of er al zonder mee wegrijdt, zoals ons gisteren overkwam.

Zo zie je maar, er is nog heel veel nuttig zendingswerk te verrichten. Greet is bij uitstek de persoon hiervoor, en dus verwacht ik dat ik begin maart alleen terugkom en Greet pas na afronding van al deze nuttige zendingswerken.

Zoals je ziet hebben we het hier prima naar onze zin. Vannacht onze spaceshipcampingdoop gehad en het is prima bevallen. Gelijk ook terug in de lagere versnelling (laid back) en pas om 8 uur op. Ontbeten in de zon, nog zonder stoelen en tafel, maar op de ouderwetse fietsvakantiemethode: op een lichtgewicht badhanddoek annex tafellaken. Wij zijn dat nog niet verleerd!
Naar Akaroa, lekker koffie (french style) en daarna aan de wandel. De wandeling zou afhankelijk van de conditie tussen de 4 en 8 uur duren. Direct een flinke stijging vanaf zeeniveau – Akaroa ligt aan een soort fjord; gisteren lag er nog een groot cruiseschip vlak voor de kust – tot ongeveer 400 meter. Dwars door een bos met (weer) een soort bijzondere bomen. Hier is toevallig nu eens geen opname van de Lord of the Rings geweest, maar de regisseur Peter Jackson heeft dit bijzondere bos vast gemist. Plotseling ook bij een kunstwerk van Maori’s aangekomen. Op een open stuk stond daar een beeld als van Paaseiland. Zijn wij nog nooit geweest, maar op deze manier kan ik me er wel wat bij voorstellen. Verder door over een rustige asfaltweg tot 630 meter hoog met uitzicht op de Stille Oceaan. De ons langzamerhand in NZ bekende wolkendekens rond de bergen ontbraken natuurlijk niet. Verder achter een berg om en daarna een mooi zicht op Akaroa bijna 600 meter onder ons. Een steile, niet al te moeilijke afdaling bracht ons weer op zeeniveau terug. Met rustpauzes in nog geen 4 uur rond. Met onze conditie zit het ook wel goed; enkele anderen die wij terwijl zij aan het klimmen waren tegenkwamen, moeten nog wel wat aan hun conditie schaven. De doorzetter werd in ieder geval beloond met een prachtig uitzicht!

Moet nu weer – noodgedwongen – stoppen. Zit in onze spaceship te typen en buiten is het nu aan het schemeren. Technische vernuften als wij zijn, hebben we natuurlijk nog niet de juiste standen voor de binnenverlichting gevonden. Overigens om nog maar te zwijgen over onze pogingen gisteren om de achterklep te openen: met geen mogelijkheid! Een Jucy - You See - rijder (een spaceship van een concurrerende firma) lukte dat in …. Helaas is het nu te donker om dit verhaal verder af te maken.

Groet Harry