Whakapapa

Whakapapa (spreek uit als Fakapapa) wil zoveel zeggen als de plek waar de verslagen vijanden worden neergelegd ter opluistering van het overwinningsfeest. Veel minder gezellige betekenis dan je zou denken.

Het was de bestemming van onze fietstocht vandaag.Vandaag was een lovely day voor een fietstocht: volop zon, graadje of vijfentwintig en in de ochtend vrijwel geen wind. National Park Village, waar we zitten, telt drie hostels, een station en wat zomerhuizen. Niet veel te beleven. Dus erop uit en dan is de fiets ideaal. Tegen de prijs waarvoor we ook een taxi hadden kunnen nemen, fietsen (ATB’s) gehuurd via de receptie. Een omslachtig geheel, dat begon met het invullen van een veiligheidsformulier (voor als we zoek zouden raken), daarna testritten door de verhuurder (met een bijna-val door een lekke band) tot we uiteindelijk dan twee bruikbare fietsen konden meekrijgen. Wel eerst nog de gear: verplichte helmen (‘it’s the NZ law’, maar we waren er wel blij mee), stuurtasje met plakset en extra band, pompje (met hulpstukken) en tot slot een kabelslot.

De laatste 4 kilometer naar Whakapapa Village waren erg zwaar. Kwam zeker van de crossingbenen, dachten we. Toen we aan het eind van de middag terugfietsten wisten we wel beter: zonder trappen met volle vaart naar beneden! Over de 15 km heen moesten we netto 300 meter klimmen; dezelfde netto 300 meter mochten we dus ’s middags weer afdalen. In Whakapapa Village heerlijke koffie van Piazza d’Oro als beloning. Hierna prachtige wandeling naar de Taranaki Falls gemaakt. Daarbij weer door allerlei soorten landschappen gekomen, zoals bos, langs de rivier onder de bomen, langs de waterval, boven de waterval langs en tot slot over grote stukken met restanten van vulkaanuitbarstingen. In het bezoekerscentrum is uiteraard veel aandacht voor de werking van vulkanen en aardbevingen. Aardbevingen komen veelvuldig voor (heb wel eens gelezen tot zo’n 5.000 keer (?) per jaar), maar van het merendeel merk je niets. Gistermiddag om 5 uur is er nog een aardbeving geregistreerd bij de Ruapehu, de besneeuwde berg hier vlak in de buurt. Niets van gemerkt dus.

Geluncht bij hetzelfde café (Fergusson's) als waar we koffie hadden gedronken (en dat ook als niet afgesproken stalling van onze fietsen had gediend) en hierna nog twee ultrakorte wandelingen gemaakt. Eentje daarvan op de terugweg die 10 minuten enkele reis zou vergen. Dat zal dan wel de tijd geweest zijn om er naartoe te kruipen, want lopend was het nog geen twee minuten. Op de terugweg kwamen we trouwens onze Magic Bus voor morgen nog tegen.

Het was vandaag dus prachtig weer met veel zon. De mooiste dag tot nu toe. We hebben prima weer en nog nauwelijks regen gehad. Het was hier bij aankomst wel heel koud. De kachel zelfs aangezet. De zomer was op het Noordereiland, tot wij kwamen, erg slecht geweest. Rosemary heeft mij verteld dat de langetermijnvoorspellingen voor februari erg goed zijn.
Temperaturen zijn tot ca. 25-26 graden. Prima weer om iets te ondernemen.
Op de terugweg hebben we boodschappen gedaan bij het benzinestation en vanavond gaan we koken in de gemeenschappelijke keuken. Erg goede voorzieningen in hostels. Wijn betrekken we van de bar; bij benzinestations is in NZ geen druppel alcohol te koop.

Morgen om 8.00 uur met de Magic Bus naar de hoofdstad van NZ, Wellington.

Greetings Greet