QT Rafting 10k

Al voor 8.30 uur stonden we voor de buitensportzaak in de Shotoverstreet om daar om 08.45 uur opgepikt te worden door ene Mel. Dit had Adrian, Welshman en organisator van tal van evenementen voor ons geregeld. Adrian schijnt ook nog een toptrainer te zijn en is zeker een toploper met 2.22 uur op de marathon. Even later kwam er een Belgische brandweerman en langeafstandsloper bij. Mooie kerel. Uiteindelijk heeft Ann-Louise, Schotse en ‘halve’ triatlete ons meegenomen voor een ritje van 15 km, waarvan zeker 9 over een onverharde weg. De start was bij Moke Lake in de middle of nowhere. Geen bereik voor je telefoon bijvoorbeeld. De marathonners waren al om 8.00 uur op pad gegaan en wij moesten om 10.00 uur starten. Harry was terecht gekomen in de categorie van onder de 16. Er deden al met al zo’n driehonderd lopers (in meerderheid vrouwen!) mee en er was geen elektronische tijdsregistratie. Vooraf kregen wij een briefing over het te volgen parcours. Aan het einde hiervan hebben we zeker iets gemist, naar later zal blijken.

De eerste 3 kilometers waren nog over de onverharde weg, die uitkomt bij het Ben Lomond Sheepstation waar we in onze oorspronkelijke plannen met SNP zouden overnachten. Bij het bordje 10k mochten we afdalend de bush in. Dat is voor ons lastiger dan het klimmen. Onderweg veel foto’s en filmpjes gemaakt; eenmaal beneden bij de rivier hebben we geen medelopers meer gezien. We zijn zeker 11 x door de rivier overgestoken en hebben zelfs een stukje rivier en rivierbed belopen. Wat ons echt ademloos en sprakeloos maakte was de omgeving.
Na zo’n 5 km rivierlopen kwam de finish in zicht. Hier moesten we nog een extra lusje doen. Helaas had Jane Campion, naast de Paradiselocatie ook deze plek voor opnamen voor haar nieuwe film uitgekozen. Bij het meer stonden veel ontsierende containers en wij raakten in de war met de aanduidingen voor de locatie (ook witte stokken en linten met keep-out). De bewaker van de locatie zat buiten op een grote fauteuil en wees ons in de juiste richting. Dit alles had tot gevolg dat wij de finish aan de verkeerde kant zijn gepasseerd. Big smile van Adrian en een speciaal Wanakabier als dorstlesser. Over ons rondje (tenminste 10k) hebben we 1.24 uur gedaan en het ging voor beiden probleemloos. Het weer was perfect; geen wind, bewolkt en een temperatuur van ca. 22 graden. Unieke ervaring en in niets te vergelijken met wat we tot nu toe hebben gelopen.

Bij de finish bleek ook nog dat we de niet de enige Groninger deelnemers waren (ik had mijn Groningen Atletiekshirt aan). Deze jongen werkt ‘s zomers bij het sponsorende raftbedrijf en in de NZ-winter – en dus in de zomer - in Frankrijk. Terug bij de parkeerplaats kwam een jong stel aanlopen. Geen probleem ons mee terug te nemen. Mike doet volgende zaterdag mee aan de Coast to Coastrace. Hier heeft dat de uitstraling van onze Elfstedentocht. Coast tot Coast is op het Zuidereiland op de hoogte van Christchurch en herbergt een combinatie van berglopen (38km), fietsen en kajakken. Het stel kwam uit Wanaka en woont daar sinds de aardbeving in Christchurch. Huis en werk kwijt.

Bij de finish hebben we nog ontgiftende klei uit Invercargill gekregen en bij de stand zelf nog twee extra potjes. Gaan ze vanavond gelijk proberen. We hebben wel behoefte aan wat regeneratie. De douche en de heerlijke wraps van Johnny in Queenstown werkten daar ook al goed aan mee.

Morgen hopen we op blauwe luchten zonder het wit zoals in Nederland. We doen de niet te missen Milford Soundtrip. Lang in de bus vanwege de omweg en de boot door wat eigenlijk fjorden (ontstaan door gletsjers) moet heten. Door velen wordt dit als het hoogtepunt van NZ beschouwd.

Nog even kort iets over het eten hier in NZ. Wij eten heel gezond en afwisselend. Veel vis, lamsvlees en genoeg groenten. En afwisseling met Thais, Indiaas eten en fish and chips. Dat laatste hebben we gisteravond gegeten bij geweldig eenmanstentje. Het was heerlijk maar veel te veel. We drinken hier veel NZ witte wijn. Ook Queenstown en Wanaka zijn wijngebieden. Door hun gunstige ligging komt de koude poolwind hier niet binnen en is het hier veel warmer dan aan de kust.
Wat wij niet begrijpen is dat de drinkwaterkwaliteit hier zo slecht is. NZ is een zeer milieubewust land; er is nauwelijke sprake van vervuiling en er is in tegenstelling tot Australië een overvloed aan water in de rivieren, meren en in de bergen. Of het drinkwater hier is sterk gechloreerd of het smaakt vies muf, zoals in Paihia. Zoals bij ons Staatsbosbeheer heb je hier heel veel DOC’s, die zich bezig houden met o.a. natuurbeheer. Gisteren heb ik bij een DOC de vraag over het drinkwater gesteld. Het werd helemaal niet herkend en het arme meisje was zelfs wat beledigd; verwende Nederlanders.

Het wordt nu weer tijd om naar buiten te gaan voor een korte(!)wandeling langs het meer.

Groet Greet