Mount Doom, sweet as (zwiedess)
Door: Greet Luursema en Harry Fransen
Blijf op de hoogte en volg Greet Luursema en Harry Fransen
23 Januari 2012 | Nieuw Zeeland, National Park
Maandag alweer, en de reis gaat in een razend tempo door. Nu in het National Park en een paar ‘rustige’ dagen voor de boeg. Rustig dan in de betekenis dat we hier 3 nachten blijven. Qua activiteiten wordt het niet minder druk. Zo staat morgen de Tongariro Crossing op het programma. Het is een wandeling van zo’n 19 km over een bergrug. Vertrek met een busje om zeven uur en rond vier uur worden we van het eindpunt weer opgehaald. Maar dat is morgen dus en om al vooruit te gaan schrijven is een beetje overdreven.
Over vandaag dan:
Om half acht vertrek uit Taupo. Het weggaan uit dit stadje had iets van in rondjes warm draaien om daarna er pas de gang in te zetten. Natuurlijk eerst uit de drie accommodaties de reizigers oppikken, daarna een gisteren al door Matt aangekondigde stop bij een mobiele koffietent op een soort industrieterreintje. Wij waren hier gisteren al bij het hardlopen langsgekomen. Ook toen was het open en het was voor mij een vraag wie ze nu op die plaats als klanten zouden krijgen. Ons dus. Na de overigens heerlijke cappuccino was er nog een opwarmrondje langs de inmiddels voormalige verblijfplaatsen om vergeten camera’s en dergelijke op te halen. Eenmaal op weg volgden we eerst de grote rivier, de Whanganui. Een mooi breed water met natuurlijk een mooie plaats om foto’s te maken. Daarna een langere stop in Waitomo. Zoals overal in NZ ook hier volop mogelijkheden om actief bezig te zijn (of niets te doen uiteraard). Gekozen voor een bezoek aan de glow-wormcaves, glimwormen in grotten. Met een busje eerst naar de grot en daarna de afdaling er naar toe. De glimwormen geven inderdaad licht, het blijken de puntjes van de staart te zijn die het licht geven. Ze hangen voornamelijk aan het dak van de grot waar vandaan ze vanuit een soort hangmat draden naar beneden laten lopen die het voedsel moeten vangen. Hebben ze beet dan worden – lekker vanuit de luie hangmat – de lijnen binnengehaald. De aanblik van een verzameling van de glimwormen is als het sterrenstelsel bij nacht.
Verder weer door naar een plaats om inkopen te doen voor de komende dagen, omdat in het National Park niet zoveel zou zijn te krijgen. Die mededeling sloeg bij sommige busreizigers zo aan dat zij inkopen deden alsof ze een meerdaagse survivaltocht gingen ondernemen. Wel wat overdreven, want in het supermarktje is wel wat te krijgen al is het niet veel.
Tot aan het National Park was het daarna niet ver meer. Van Matt mochten we allemaal even ‘Hello’ zeggen tegen het NP, maar direct daarop mochten we ook al weer ‘Goodbye NP’ zeggen. Eerst nog naar een plek – op een golfbaan in the middle of nowhere notabene – met een goed zicht op het gebied van de Tongariro Crossing, de hoge- met sneeuw van gisteren(!) bedekte – berg, de Mount Ruapehu, Mount Doom, ofwel Mount Ngaurahoe in het Maori en de Mount Tongariro . Mount Doom hadden we in Taupo al in beeld, hier was het een machtig gezicht. Symmetrisch, hoog oprijzend in het landschap met een afgeplatte kop, komt deze vulkaan voorwereldlijk en dreigend over. Geen wonder dat deze Mount Doom als het rijk van Sauron zo’n belangrijke rol heeft in het verhaal van The Lord of the Rings. Een machtige aanblik en morgen zien we deze vulkaan van nog dichterbij tijdens de crossing. We lopen tussen Mount Tongariro en Mount Doom. Je hebt nog de mogelijkheid om tijdens de crossing een ‘detour’ te maken naar de kraterrand van de Mount Doom. In 3 uur steil op en neer. Niks voor mij, hoewel het toch wel leuk is om een blik te werpen over de kraterrand waar de ring naar binnen werd geworpen ….
‘Sweet as’ of ‘Sweet as it is’, of zoals het wordt uitgesproken ‘ zwiedess’, wat heeft dat er dan mee te maken? Nou, na het (pretty) awesome van de noordkant van het Noordereiland heeft Matt het ‘zwiedess’ geïntroduceerd. Bijna elke mededeling laat hij door deze uitdrukking volgen. Of het nu goed is of niet, met ‘zwiedess’ wordt elke discussie gesmoord. ‘Zwiedess’, dan is het klaar, afgelopen, opgelost. Prachtig! We gaan Matt en een groot deel van de groep nog missen. Morgen rijden zij door naar Wellington en wij gaan pas donderdag achter hen aan. ZWIEDESSSSSSSSSSSS!
Greet(ings) Harry
Over vandaag dan:
Om half acht vertrek uit Taupo. Het weggaan uit dit stadje had iets van in rondjes warm draaien om daarna er pas de gang in te zetten. Natuurlijk eerst uit de drie accommodaties de reizigers oppikken, daarna een gisteren al door Matt aangekondigde stop bij een mobiele koffietent op een soort industrieterreintje. Wij waren hier gisteren al bij het hardlopen langsgekomen. Ook toen was het open en het was voor mij een vraag wie ze nu op die plaats als klanten zouden krijgen. Ons dus. Na de overigens heerlijke cappuccino was er nog een opwarmrondje langs de inmiddels voormalige verblijfplaatsen om vergeten camera’s en dergelijke op te halen. Eenmaal op weg volgden we eerst de grote rivier, de Whanganui. Een mooi breed water met natuurlijk een mooie plaats om foto’s te maken. Daarna een langere stop in Waitomo. Zoals overal in NZ ook hier volop mogelijkheden om actief bezig te zijn (of niets te doen uiteraard). Gekozen voor een bezoek aan de glow-wormcaves, glimwormen in grotten. Met een busje eerst naar de grot en daarna de afdaling er naar toe. De glimwormen geven inderdaad licht, het blijken de puntjes van de staart te zijn die het licht geven. Ze hangen voornamelijk aan het dak van de grot waar vandaan ze vanuit een soort hangmat draden naar beneden laten lopen die het voedsel moeten vangen. Hebben ze beet dan worden – lekker vanuit de luie hangmat – de lijnen binnengehaald. De aanblik van een verzameling van de glimwormen is als het sterrenstelsel bij nacht.
Verder weer door naar een plaats om inkopen te doen voor de komende dagen, omdat in het National Park niet zoveel zou zijn te krijgen. Die mededeling sloeg bij sommige busreizigers zo aan dat zij inkopen deden alsof ze een meerdaagse survivaltocht gingen ondernemen. Wel wat overdreven, want in het supermarktje is wel wat te krijgen al is het niet veel.
Tot aan het National Park was het daarna niet ver meer. Van Matt mochten we allemaal even ‘Hello’ zeggen tegen het NP, maar direct daarop mochten we ook al weer ‘Goodbye NP’ zeggen. Eerst nog naar een plek – op een golfbaan in the middle of nowhere notabene – met een goed zicht op het gebied van de Tongariro Crossing, de hoge- met sneeuw van gisteren(!) bedekte – berg, de Mount Ruapehu, Mount Doom, ofwel Mount Ngaurahoe in het Maori en de Mount Tongariro . Mount Doom hadden we in Taupo al in beeld, hier was het een machtig gezicht. Symmetrisch, hoog oprijzend in het landschap met een afgeplatte kop, komt deze vulkaan voorwereldlijk en dreigend over. Geen wonder dat deze Mount Doom als het rijk van Sauron zo’n belangrijke rol heeft in het verhaal van The Lord of the Rings. Een machtige aanblik en morgen zien we deze vulkaan van nog dichterbij tijdens de crossing. We lopen tussen Mount Tongariro en Mount Doom. Je hebt nog de mogelijkheid om tijdens de crossing een ‘detour’ te maken naar de kraterrand van de Mount Doom. In 3 uur steil op en neer. Niks voor mij, hoewel het toch wel leuk is om een blik te werpen over de kraterrand waar de ring naar binnen werd geworpen ….
‘Sweet as’ of ‘Sweet as it is’, of zoals het wordt uitgesproken ‘ zwiedess’, wat heeft dat er dan mee te maken? Nou, na het (pretty) awesome van de noordkant van het Noordereiland heeft Matt het ‘zwiedess’ geïntroduceerd. Bijna elke mededeling laat hij door deze uitdrukking volgen. Of het nu goed is of niet, met ‘zwiedess’ wordt elke discussie gesmoord. ‘Zwiedess’, dan is het klaar, afgelopen, opgelost. Prachtig! We gaan Matt en een groot deel van de groep nog missen. Morgen rijden zij door naar Wellington en wij gaan pas donderdag achter hen aan. ZWIEDESSSSSSSSSSSS!
Greet(ings) Harry
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
