Turkoois, smaragd of opaal?

Terug naar eergisteren naar de Torres del Paine. De 5 die op heroïsche wijze de stormachtige bocht hebben gerond, zijn niet in de volgende refugio gebleven. De omstandigheden werden iets beter en 4 van hen zijn doorgelopen tot een stenenveld. Rob,de buitensporter, is doorgegaan tot uitzichtspunt en nog een stukje afdaling tot een meertje. Bij de vier zaten dus ook de 75-jarige Alie en de vandaag 76 geworden Kees.

Chileens Patagonië heeft veel indruk op ons gemaakt. Dicht bij de Andes, zeer afwisselend, onherbergzaam en spectaculair. Wel moet je een flinke portemonnee meenemen. Een verblijf in een groene plastic eco?hut kost 600 dollar per nacht. Het aanpalende hotel bij de refugio kost 1000 dollar per nacht. Onze luxe jeugdherberg met opgemaakte stapelbedden was goed voor 80 euro p.p., wel met vol pension.

Gisteren zijn we opnieuw met een klein busje met aanhangwagen over de 2.50 meter smalle brug gereden (2 cm aan beide kanten over) en vervolgens op zeer luxe bus met afgesloten chauffeurscompartiment overgestapt. Hierna langs prachtige route langs zeker 4 verschillende meren (variërend van aquamarijnblauw tot turkooisgroen) gereden. Bij waterval was er de gelegenheid ca. 2,5 kilometer te lopen naar uitzichtspunt. Onderweg schitterende uitzichten op meer en besneeuwd gebergte en bloemen als venusschoentje en orchissen. Op de mirador (uitzichtspunt) was op een gegeven moment iedereen weg en in mijn eentje heb ik toch extra genoten. Al met al vond ik deze tocht vanwege de kleuren en de variatie een echt hoogtepunt van deze reis. De foto’s maken niet eens duidelijk waarom. De gegrilde zalm voor de lunch bevestigde nog eens deze piekervaring.

In Puerto Natales hadden we een knus hotel. De eigenaar ging nog even een Chili-adapter voor stroom voor ons kopen. Het dorp is nog erg primitief en ingesteld op backpackers. Veel golfplaat en eenvoudige tot zeer eenvoudige onderkomens. Wel heel kleurig. Mooi stadion met muurschilderingen. Puerto Natales is bekend van de milodón, een voorwereldlijke reuzenluiaard. De grootmoeder van Bruce Chatwin zou in het bezit geweest zijn van een stukje huid. In Patagonië van Bruce Chatwin is een bijbel voor dit gebied. Harry leest/las er in. Over 20 jaar is Puerto Natales uitgegroeid tot het luxe El Calafate. Tenminste zoveel potentie.

In de bus stuitten we op teksten in 2 soorten Spaans? O vidro in plaats van el vidrio en o martello in plaats van el martillo Is dat Chileens of ….. Het ging natuurlijk om het raam van de bus in te slaan in een noodgeval.

Vandaag met openbaar vervoer opgehaald (!) bij het hotel en in één keer doorgereden naar Punta Arenas (zuidelijker en oostelijker) en aan de Straat van Magelhaenes (585 km) die de Stille Oceaan verbindt met de Atlantische Oceaan. Vroeger een grote gletsjer. Even na enen hier en dus een vrije middag. Benut om een leren koord aan Harry’s hoed te laten zetten en voor bezoek aan begraafplaats (o.a. slachtoffers van de junta) en luxe boulevard in aanleg. Hierna tijd om Kees zijn verjaardag te vieren.

Morgen al weer vroeg per openbaar vervoer naar Ushuaia, de zuidelijkste stad van het zuidelijk halfrond en domicilie voor mijn verjaardag zondag. Lange rit met oponthoud bij de grens, want we gaan terug naar Argentina. Chili is ons ook erg goed bevallen. De verschillen zijn ook niet zo groot.

De liefhebbers attendeer ik nog op de geplaatste foto’s. Het kabeltje werkte niet voor de kleine toestellen. Geheugenkaartjes wel en met een beetje goed internet lukt het opladen.

Hasta luego,

Greet