Iguazu

Ja, wat moet je nou? Gisteren de enorm spectaculaire watervallen vanaf de Braziliaanse kant bekeken. Schitterend! Adembenemend! …! En dan ‘doe’ je vandaag de Argentijnse kant – dan is het niet meer Foz maar Iguazu – en dan …… Hoe moet je nu een nog overtreffender trap van beschrijving geven als je de dag ervoor al zo uit je dak bent gegaan? En toch moet het. Proberen dan maar en ondertussen niet de weg in de superlatieven kwijtraken :

Het eerste onderdeel was de boottocht met gegarandeerde douche. Voor die boottocht is er een rit in een 'desert truck' door de ‘jungle’ langs veel bijzondere bomen en planten en erboven zwevende gieren. Daarna de zodiac in, zwemvesten aan en waterdichte zak mee. Zeven kilometer over de rivier naar de watervallen, met af en toe een stroomversnellinkje. In de verte zie je de waternevels opdoemen en al snel zijn de watervallen vlakbij. Donderend geraas, maar nog maar licht vochtig. De laatste foto’s en video’s maken, alle spullen in de waterdichte tassen en naar de watervallen toe. Helemaal een oorverdovend geraas en het water vliegt je van alle kanten tegemoet. Omdat het zo lekker is hetzelfde ritueel nog eens bij een andere waterval. Prachtig! Einde van het bootavontuur.

De wandeling langs de watervallen. Eerst langs het benedenpad, daarna langs de bovenkant. Nat werd je weer op diverse plaatsen; een waternevel kon op verwachte en onverwachte momenten opduiken. Tussendoor een prachtig zicht op de watervallen, soms wel 5 tegelijk en op verschillende hoogten.Bovenop was ook heel spectaculair op korte afstand zag je het woeste water over de rand naar beneden storten en af en toe weer de waternevels opstijgen. De meest fantastische hadden we tot het eind bewaard: de Garganta del Diablo ofwel de Keel van de Duivel.

Onbeschrijfelijk, van echt alle kanten komt het water aan en in een cirkel met een diameter van 50 meter - de duivel heeft een flinke keel – stortte het water zich in de diepte. Het antwoord van beneden waren gigantische waternevels en om het goed te maken ook een regenboog.
Ik wil nog wel verder schrijven, maar dan wordt het een boek. Beter niet dus. Het enthousiasme om te schrijven is erg groot, maar ik geef het stokje nu toch aan Greet over.

Dan blijkt je portemonnee nog in je broekzak te zitten. Het Argentijse geld was natter dan het Braziliaanse. Terug van de keel van de duivel werd ons voor 50 pesos p.p. (minder dan 10 euro) nog een tocht per roeiboot aangeboden. Die kans moet je niet laten lopen. Meteen op een slapende kaaiman afgeroeid. Fraaie bloeiende bomen en het nest van een soort blauwe ekster (Great Honey?). Even later een kapucijnaapje met jong (bruine soort met witte kop). Half uurtje geroeid worden, bood veel extra’s.
Verder met een golfkarretje naar het tussenstationnetje en vandaar teruggelopen. Ook op zo’n wandeling kom je nog mooie paradijsvogels tegen, waaronder een modelboswachter met jagersgroene korte broek en elegante bijpassende hoed en mooi wit bloesje met embleem. Een snoepje.

Op het eindpunt gezwicht voor fraaie roodleren matékoffer (maar eens Googlen) voor een vooroorlogse prijs.

Al weer een dag met louter hoogtepunten. Gaan nu met een groepje naar Foz om nog een beetje echt Brazilië te proeven.

Saludos Harry en Greet