Adios Patagonia

Al lang geleden hadden wij beiden Patagonia Express van Paul Theroux en andere verhalen over Patagonië gelezen. Wat er uit sprak was vooral de eindeloze onmetelijke leegheid van het land en de kracht van de natuur en de elementen. Voor ons het begin van een verlangen om daar eens te zijn en het geheel te ondergaan. Nu zijn we er geweest en het was veel meer dan wij er van verwachtten. Die leegheid, de eindeloze kaarsrechte wegen met een langzaam veranderend landschap, het is er. De grillige omstandigheden, het spel van de elementen, eveneens. Maar, er was zoveel meer. Adembenemend, niet te beschrijven, de landschappen en de fauna, alles! Patagonia heeft iets heel bijzonders, iets dat altijd blijft spreken. Aan de ene kant de onmetelijke schoonheid en afwisseling en aan de andere kant het rauwe, grillige, ongrijpbare van de omstandigheden. In onze verhalen hebben we geprobeerd dit te beschrijven. Ik weet dat het niet (volledig) is gelukt; het is nu eenmaal niet te beschrijven.

Wat we wel nog kunnen aangeven zijn de enorme gevolgen die menselijk handelen hebben voor het bestaande natuurlijke evenwicht. De introductie van schapen lijkt geen bijzondere gevolgen te hebben, maar schapen grazen wel anders dan de oorspronkelijke ‘bewoners’, de guanaco’s waardoor grasland kaal wordt. Het stoppen met de schapenteelt betekent, dat de poema zijn werkterrein verlegt en interesse is gaan vertonen in de pinguïn. Het niet adequaat verwerken van afval betekent het aantrekken van meeuwen en die hebben naast interesse voor afval ook wel interesse in het vet van walvis(jongen). Gevolg: een toename van gestrande jonge walvissen en zelfs het risico, dat walvissen wegtrekken uit de streek.

Ten slotte ook nog de introductie van de bever op Tierra del Fuego – een stuk of 25 in 1946, nu ongeveer 100.000 – een dier zonder natuurlijke vijanden die wel de uiterst kwetsbare natuur (langzaam groeiende bomen op een zeer dunne vruchtbare bodem) ruïneren. Wel heel leuk om naar te kijken, maar eigenlijk sta je te kijken naar een plaag!

Hoe het ook zij: Patagonia was een fantastische ervaring, maar nu dus:
ADIOS PATAGONIA.

Harry