De Reis

Het begon lang geleden met het lezen van boeken en verslagen over Patagonia. Het verlangen om daar eens naar toe te gaan is toen ontstaan. En nu hebben we deze reis – het woord ‘vakantie’ dekt de lading helemaal niet – gemaakt.
Het was een fantastische reis. Wat we van Patagonia hadden verwacht is ook uitgekomen, maar er was veel meer dan we hadden kunnen verwachten.

De cijfers van de reis – ik kan het niet laten – geven een aardig beeld van de uitgestrektheid van Argentina dat we van zuid tot noordoost hebben doorkruist. In drie weken zijn we in drie landen geweest en hebben we circa 6.000 km met bussen gereisd en ook hebben we ongeveer een zelfde aantal kilometers gevlogen. Daarnaast nog een onbekend aantal kilometers in taxi’s en in de metro en natuurlijk hebben we ook een aantal kilometers te voet afgelegd. Dat aantal steekt wel schril af tegen de hiervoor genoemde afstanden. In BA hebben we bij elkaar een kleine marathon lopend afgelegd, natuurlijk gewandeld bij excursies op zowel vaste grond als op gletsjerijs en ook gewandeld/geslenterd in de plaatsen en plaatsjes waar we waren. Laten we het er maar op houden, dat onze fysieke inspanningen niet gewichtsreducerend zijn geweest.

Als we vanuit Buenos Aires weer zijn vertrokken hebben we in totaal 8 keer een landsgrens gepasseerd. Behalve de eerste en de laatste ging dat steeds om het ene land uit en het volgende land in. Bijna in alle gevallen twee stempels in het paspoort. Het mooiste – en grootste – stempel (met plakplaatje van de Argentijnse vlag!) is dat van het eind van de wereld in het postkantoor op postzegelgrootte in het nationaal park van Tierra del Fuego.

We zijn de reis begonnen in een zomers Buenos Aires, in Puerto Madryn was het nog heerlijk voorjaar. Daarna kwamen we langzamerhand in winterse omstandigheden en vanaf El Calafate, in Chile en door tot en met Ushuaia was het ook echt winter. Niet zozeer qua temperaturen, maar vooral door – en dit is echt de laatste keer – DE WIND. Vanaf Ushuaia, niet voor niets El Fin del Mundo, kwamen we in een paar uur weer in de zomer terecht om vervolgens in een nacht door te gaan naar een subtropisch - tot tropisch klimaat van Brazil. In elk deel van de landen waar we waren hebben we de kracht van de natuur gezien, steeds onder de omstandigheden die in het daar heersende klimaat thuishoort.
Aan alles komt een eind, ook aan deze reis, en dat is maar goed ook. Alleen nu nog de reis naar huis en dan aankomen in een winters (?) klimaat en het gewone leven weer oppakken. Dat zal met wat moeite wel lukken.

Deze reis vergeten daarentegen, dat zal nooit lukken. Als je gelooft dat het mogelijk is een reis als deze te vergeten dan moet je deze reis echt zelf eens maken. Wedden dat je tot dezelfde conclusie komt?

Adios,

Harry