Whisky on the glacier - Reisverslag uit El Calafate, Argentinië van Greet Luursema en Harry Fransen - WaarBenJij.nu Whisky on the glacier - Reisverslag uit El Calafate, Argentinië van Greet Luursema en Harry Fransen - WaarBenJij.nu

Whisky on the glacier

Door: Greet/Harry

Blijf op de hoogte en volg Greet Luursema en Harry Fransen

28 November 2010 | Argentinië, El Calafate

Impressie Greet:

Was het gisteren al jaw lowering, vandaag was het jaw dropping (zie voor toelichting Verwondering). Het was al weer een stralende dag met zon, wind en blauwe luchten. Wij hadden afgesproken om steeds te kiezen voor de meest actieve excursies, dus vandaag de minitrekking. Start na een korte bustransfer in het nationale park Los Glaciares. Met behulp van loopbruggen en passages kun je de enorme Perito Morenogletsjer van allerlei gezichtspunten bewonderen. Ik heb er rondgerend als een bezeten Japanner (totaalscore van vandaag: 400 foto’s). Het valt niet te beschrijven wat je ziet, dus kijk naar die paar foto’s. Erg mooi als contrast was de roodbloeiende vuurplant. In het pad door het bos hoorde ik een enorm geraas van laag overvliegende vliegtuigen. Afbrekende stukken van de gletsjer. Door de bomen voor mij niet te zien.

Korte verplaatsing naar de haven voor een boottochtje over het gletsjermeer van 20 minuten. Loeikoude wind aan dek. Aan de overkant naar de rand van gletsjer werden de stijgijzers ons ondergebonden. Lopen als een cowboy zonder paard was het advies. Zo dicht was ik nog nooit bij een gletsjer van deze omvang geweest. Een babyblauwe muur van 60 meter hoog.

De tocht over de gletsjer duurde ruim anderhalf uur en werd echt uitstekend begeleid door twee parkgidsen. En dan bestaat er een kleur blauw in gaten en spleten waar je geen weet van hebt. Onder de gaten die onze stijgijzers in het ijs maakten schemerde blauw door. Op het einde wachtte ons nog een proeve van bekwaamheid; een flinke zogenaamd steile helling en om de hoek twee tafels voorzien van ijsemmers, glazen en The Famouse Grouse. Het ijs werd zo van de gletsjer geschraapt. Heerlijk en uniek.

Als toetje kregen we op de terugreis in de bus nog drie condors te zien. Zo’n dag is ook uniek en onvergetelijk.

Impressie Harry:

Nu dus in El Calafate. De calafate is een bes en het verhaal gaat, dat als je een calafate eet je zeker terug zult komen. Voor El Calafate hoeft dat op zich niet zo, hoewel het wel aan het schitterende Lago Argentino ligt. In dit grootste meer van Argentina komt het smeltwater van de gletsjers van de Andes terecht. Via de rio Santa Cruz komt dat water uiteindelijk in de Atlantische Oceaan.
Het ooit nog eens terugkomen bij de gletsjers en vooral dan bij de Perito Moreno, dat is wat het eten van een calafatebes best teweeg mag brengen.

Vanochtend met zon en vrijwel geen wind – een grote bijzonderheid voor Patagonia – op pad naar het nationaal park waarin deze gletsjer ligt. Een trip van zo’n 70 km, maar dan zie je ook wat. Een enorm imposante gletsjer, een loodrechte ijsmuur wit en blauw gekleurd en daarachter de aanvoerwegen met versere sneeuw ingeklemd tussen diverse bergen en onder een blauwe lucht met kleine wolkjes. Via een trappenstelsel kan de gletsjer van alle kanten worden bekeken en ook worden beluisterd. Af en toe is het alsof er een gigantisch onweer aan de gang is, of dat er ergens op de gletsjer
nieuwjaarsvuurwerk wordt afgestoken. Waar precies is moeilijk te achterhalen, maar als je geluk hebt zie je waar het ‘vuurwerk’ betrekking op had: het afbrokkelen van een deel van de gletsjer.

’s Middags volgde het absolute hoogtepunt: een korte expeditie over de gletsjer. Eerst met een boot - inmiddels met harde wind - overgezet waarbij je de gletsjer van onderaf ziet. De blauwe kleur gaat meer overheersen en geeft schitterende composities. Daarna op stijgijzers een wandeling over de zijkant van de gletsjer. Aan de zijkant is het makkelijker te doen, de snelheid van de gletsjer is daar veel lager (15cm per dag tegen 3 meter in het midden) en het pad is ook niet zo grillig als in het middelste deel van de gletsjer. Nog veel meer blauwe stukken – ook vlak onder je voeten – meertjes voor het smeltwater (blauw natuurlijk) en kleine stroompjes. Het weer was nog steeds hetzelfde als ‘s ochtends, dus de prachtige combinatie van gletsjer in witte en blauwe kleuren tegen blauwe luchten met wolkenflarden. Tussen de hoge uitsteeksels van de gletsjer (bij de oorsprong tot 800m hoog, aan het eind tussen de 60 en 80 m) voel je je heel nietig. Om van deze overweldigende ervaring bij te komen was de whisky met en op gletsjerijs even noodzakelijk als een perfect slot van deze onvergetelijke dag.

Tot slot. Jullie zijn even verschoond van ons, want morgen komen we pas na tienen terug van onze tocht naar El Chalten. Maandag vertrekken we voor twee nachten naar Chili. Hier logeren we in een refugio, afgesloten van de moderne buitenwereld, want zonder wifi(!) en zonder bereik(!), om de Torres del Paine te exploreren.

Hasta mercolès.
Greet en Harry


  • 28 November 2010 - 08:47

    Andrea:

    Ha familia,

    ik.....een slechte lezer heb zowaar het idee dat ik toch een keer een boek lees, elke dag een hoofdstuk!
    Wat leuk jullie verhalen te lezen!
    Geniet ervan!
    Peter en ik gaan nu, in een mooi wit landschap, een paar km hardlopen......!
    Ik heb wel even geduld tot het volgende hoofdstuk :O).

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Argentinië, El Calafate

Greet Luursema en Harry Fransen

Actief sinds 23 Juli 2012
Verslag gelezen: 215
Totaal aantal bezoekers 94685

Voorgaande reizen:

13 Januari 2012 - 03 Maart 2012

New Zealand in 2012

19 November 2010 - 12 December 2010

Forza Continua

20 November 2009 - 28 November 2009

Argentina in 2009

Landen bezocht: