Zeeolifanten en Zuidkapers

Vanmorgen om 07.15 uur in de luxueuze bus voor de tocht van pakweg 200 km naar Peninsula Valdez. Aan Marta, onze uitstekende Argentijnse gids, hebben we alle zoölogische feiten te danken. Marta vertelde al direct van het afvalprobleem in Puerto Madryn. Dit geeft de vliegende rat, de meeuw, te veel de kans. De meeuw doet zich te goed aan het babyvet van de jonge walvis en deze raakt door de pijn en het ongemak dat dit veroorzaakt, de moeder soms kwijt. Ieder jaar spoelen er meer ontheemde walvisjes aan.

Eerst naar Caleta Valdez. Vorig jaar zijn we vanwege de verregende weg niet verder gekomen. Maar toen waren ook hier pinguïns. Nu alleen zeeolifanten, langs een prachtige kust. Na een half uurtje bij het strand verder naar het hoofddoel, Punta Delgada. Hier konden we de zeeolifanten van veel dichterbij waarnemen. We mochten ze niet als Cees Nooteboom tegemoet tijgeren. De agressieve alfamannetjes (6 meter lang en 4000 kg)waren net als vorig jaar al weg. Dames (900 kg) en jongemannen en jongedames waren er nog. Ze komen elk jaar op deze plek om te paren, te baren en te vervellen. De jongen moeten zich na drie weken al redden, daarna gaat ma in verre wateren vissen op inktvis. De jongen, die bij geboorte 40 kg wegen, zijn dan al verviervoudigd in gewicht. Vette moedermelk.

Ze waren veel actiever dan vorig jaar en we hadden nog best langer willen observeren. Maar het was tijd voor de inwendige mens. Op deze estancia waren lamsracks het hoofdgerecht. Een stuk of vier boven het houtvuur. Hypocriet als wij zijn, hebben we lamsragout gehad. Leek veel op Irish stew. Patagonië is het gebied van de schapen. Benetton verscheept de wol uit Trelew. Een schaap heeft op arme grond 40 ha. nodig om te overleven. Dat is niet altijd meer haalbaar en een aantal Patagonische estancia’s zijn opgedoekt. Een buitenkans voor de poema, die al gauw een plaag is geworden in bepaalde delen en die nu in plaats van de schapen een pinguïn niet te versmaden vindt.

Via opnieuw een gravelweg op tijd in Punta Piramides. Hier direct voorzien van zwemvest ingescheept op een zodiac. Zelfde firma als vorig jaar en het gaat goed getuige het nieuwe kantoor. De walvisvrouw is de zwaarste en de grootste (zo’n 17 meter lang). Het paren is een kwestie van teamwork van circa 8 mannetjes. De samen 1000 kg wegende testikels zorgen voor gegarandeerde bevruchting en dan 1 jaar wachten. De babywalvis groei als kool met 120 liter moedermelk per dag.

Deze keer kwamen de walvissen minder dichtbij en het is ook niet gelukt om de topfoto van vorig jaar te evenaren (zie onze homepage). Wel een springende jong walvis gezien. Geweldig. Bijna twee uur in de baai geweest. We hebben een schitterende zonnige dag gehad en het was toch weer heel anders dan vorig jaar.
Door de aanschaf van een adaptertje (1 euro) voor onze geaarde stekker van de minilaptop zijn onze verslagen voorlopig weer gegarandeerd. Erg leuk om de reacties te lezen. Marjan het stikt hier ook van de farmacias.

Hasta manana?

Greet