Slot

Nu zijn we aan het eind van de reis. En dan zeker een samenvatting maken met de hoogtepunten (ontelbaar) en minpunten (geen, of eentje dan)? Nee, dat is niet mogelijk. Het verhaal zou ongeveer zo lang als al onze stukjes gezamenlijk worden. Veel te veel en niet leesbaar. We beperken het tot een paar onderwerpen, een iets andere belichting van onderwerpen die we in de stukjes hebben beschreven. Nou vooruit, niet alleen van dat zwaarmoedige, toch ook wat wij het mooiste, het beste, etc. hebben gevonden. Zware discussies hebben tot de definitieve uitslag geleid. Dat betekent, dat wat het dan net niet tot ‘the best of’ heeft geschopt niet veel minder mooi was. Maar we moeten ons beperken en over de einduitslag kan niet worden gecorrespondeerd (wordt dan weer een dagboek op zich).
Wij gaan nu terug en we weten nog niet of dit nu betekent dat we met de tijd meegaan, of dat wij teruggaan in de tijd. De tijd zal dat wel leren, NZ zullen wij nooit vergeten en voordat we nu terugreizen willen we al hier naar toe terug! En we hebben al plannen; bij leven, welzijn en ook welstand willen we hier na onze pensionering (duurt nog even!) een paar maanden rondreizen.

Koffie en wijn:
Logisch dat ik (Greet) de zaken betreffende de inwendige mens voor mijn rekening neem. Namen wij in het begin nog wel eens een cappuccino, al gauw werden dit long blacks en espresso’s. Zelfs in het kleinste café staat in NZ een (Italiaans) koffie-apparaat. De koffie wordt met veel zorg gezet en barrista is hier een serieuze taak.
We hebben in NZ vrijwel uitsluitend witte wijn en Harry ook bier gedronken. Zowel op het Noordereiland als het Zuidereiland heb je wijngebieden. Het meest bekende en uitgebreide ligt op het Zuidereiland in Marlborough. We hebben veel Sauvignon Blanc gedronken, maar ook Chardonnay en een enkele keer Pinot Gris. Ik moet bekennen dat ik de soorten niet altijd goed uit elkaar kon houden. Maar lekker waren ze.

Vis:
Net als in Zuid-Italië hebben we hier veel vis gegeten. Geen wonder, want waar je ook bent in NZ, de kust is nooit ver weg. Vissen is hier dan ook een grote ‘sport’. Onze Maori-chauffeur voor Cape Reinga heeft ons verteld over snappercompetities met grote prijzen. Een openbaring waren de grote groenlipmosselen. De fish and chips zijn hier een stuk beter dan in Engeland. Ik heb hier zelfs tong gegeten.

Kaas:
We hebben al ergens geschreven dat NZ de 3e melkproducent ter wereld is. Dat levert vieze en dure melk op. De kaas is ook duur (een pond Goudse kaas kost ca. 15 euro), maar heerlijk. Slechts een enkele kaas wordt ingevoerd, de rest (camembert, brie, blauwschimmelkaas, feta, geitenkaas) wordt hier geproduceerd. Net als de Nederlandse kazen. Hier is men ook zeer trots op. Wij zijn vaak verwezen naar kaasfabrieken en kaaswinkels.

Accommodaties:
Hier is een ruime keuze in. Wij hebben gretig gebruik gemaakt van hostels. Soms hotelkwaliteit en laag geprijsd. Die van de internationale jeugdherbergorganisatie waren de simpelste. Verder kun je overal goed terecht (bij slecht weer vroeg boeken) in hutten op de campings. Overal goede voorzieningen als keukens en verblijfsruimten. Verder veel niet al te dure motels en ook heel wat B&B’s.
Een camper, in vele soorten en maten, is ook een optie. Zelf zou ik kiezen voor een niet te grote camper, vanwege de soms geringe breedte van wegen. Kamperen in een tent kan natuurlijk ook.

Activiteiten:
Je kunt het niet verzinnen of je kunt het doen in NZ. Motorrijden moet hier een feest zijn. Net als de mogelijkheden voor paardrijden. Zeilen kan ook worden geregeld. Kajakken vanzelfsprekend. Verder veel extreme sporten. Sommige zaken zijn voor ons ook helemaal nieuw, bijv. met grote zwembanden de rivier af. Wij hebben veel gewandeld en dat kan hier geweldig omdat alles prima is aangelegd en bewegwijzerd. Voor ons was het geen fietsland. Veel fietsen over 100km/u-wegen zonder echte vluchtstrook. Het is weliswaar niet druk, maar er is ook vracht- en busverkeer en dat rijdt hier 100 km/u. Maar er zijn genoeg mensen die er heel anders over denken. NZ is wel heel druk bezig met het aanleggen van langeafstandsfietsroutes. Een zeer langetermijnplanning.

Maori:
Dat de Maori eerder in NZ waren dan de Europeanen is wel bekend. Dat het aandeel in de totale bevolking ongeveer 15% is, ook wel. Maar als je dan denkt, dat Maori iets folkloristisch is, een soort klederdracht of zo, dan heb je het goed mis. De cultuur van de Maori is een belangrijk deel van de cultuur van NZ. Uitingen van de Maori zijn er in de taal en bijvoorbeeld in plaatsnamen. In de taal zijn diverse Maori-uitdrukkingen de standaard voor de taal van NZ. ‘Kia ora’ (kiejora) is geen folkloristische uitdrukking, het is gewoon ‘Goedemorgen’ in het Nieuw-Zeelands. Ook is het merendeel van de plaatsnamen, van rivieren, bergen, etc. puur Maori. Een andere kant aan het Maori-schap is er ook. De overname door de Europeanen van de (collectieve) bezittingen van de Maori in de 19e en 20e eeuw is op zijn zachts gezegd niet altijd goed gegaan. Tot aan oorlogen toe heeft dit geleid en nu is er het probleem over hoe de inbreuken van toen, nu moeten worden goedgemaakt. Teruggeven van onrechtmatig verkregen bezit? Aan wie dan? Aan de 4e of 5e generatie van de bestolenen? En wie zijn dat dan precies, en wie sluit je uit? Maori leven gemiddeld in slechtere omstandigheden. De armoede, etc. leiden tot slechtere gezondheidscijfers (drankmisbruik en obesitas) en hogere misdaadcijfers. Over die kant, die voor een (klein?) deel van de Maori geldt, leest Greet het boek van Alan Duff, Once were warriors. Officieel hoor je daar weinig over en als toerist krijg je daar ook geen vingers achter.

Bomen & Rainforest:
Ik had beloofd over dit onderwerp een afzonderlijk stukje te schrijven. Het is bij de goede voornemens gebleven. Niet omdat ik er geen zin in had. Integendeel, ik ben op deze reis van de bomen en het regenwoud ontzettend onder de indruk geraakt en ik heb gemerkt hoe moeilijk het is om er dan iets over te schrijven. Nu dan toch maar in het kort:

Bomen:
Twee wil ik specifiek noemen. De kauriboom en de nikaupalm. De kauri, omdat het zo’n majestueuze boom is. Enorm van lengte en dikte. Echt een boom die staat en ook niet voor niets een boom die een heilige status heeft. Vooral ook te bedenken is, dat de kauri ondanks de omvang een kwetsbare boom is. Het is een heel trage groeier en dat betekent dat de echte reuzen onder de kauri ook ontzettend oud zijn, tot soms wel 2.000 jaar. De nikaupalm is een heel andere boom dan de kauri. Kleiner en jonger, wel met prachtige palmbladeren. Wanneer die afsterven, raken ze los van de palm. Zo groot als en ook in de vorm van alpenhoorns. De Maori gebruikten de afgestorven bladen als dakbedekking voor hun huizen.

Regenwoud (rainforest):
Een bijzondere ervaring om er in te verkeren. Een vochtige omgeving (uiteraard) en heel dicht. Binnen 50 meter ben je compleet van de buitenwereld afgesloten. Het is een heel dichte begroeiing, zo dicht dat zelfs krekels zich er niet in wagen. Waar je anders de hele dag lang de krekels hoort tsjirpen, hoor je daar in het hart van het regenwoud niets van. In het regenwoud zijn er naast bomen, onder andere de nikaupalm, vooral veel varens (ferns). Kleine en grote, met bladen direct aan de grond en met bladen hoog boven je. Met een stap binnen het rainforest ben je direct ook in een andere wereld. Heel moeilijk om weer van los te komen. In Nieuw-Zeeland gaat het om gematigd regenwoud.

Toerisme:
Nieuw-Zeeland is zo ongelofelijk mooi en bijzonder, zo gevarieerd en behapbaar …… Daar hebben we al veel over geschreven. Het toerisme is dan ook terecht een speerpunt van de NZ-economie. En NZ heeft hier ook echt werk van gemaakt. De toeristische infrastructuur is ongekend. Echt alles is supergoed, effectief en efficiënt geregeld. Vrijwel elke plaats heeft een I-Site (visitor centre), een toeristenbureau. (In de zomer) altijd zeven dagen per week geopend en niet alleen met informatie over de eigen stad of streek, nee je kan overal voor het hele land terecht. Bij de toeristenbureaus en op vele andere plaatsen zijn gratis wegenkaarten van het hele land per regio beschikbaar. Soms in de detaillering niet helemaal juist, maar niemand kan op basis van de kaarten verdwalen. Daarnaast per soort accommodatie, of samengevoegd per regio van alle accommodaties boekwerken met alle benodigde gegevens. Ook de attracties en dergelijke zelf: uitstekende bewegwijzering en zorg voor optimale toegankelijkheid. Op de terugweg uit de Coromandel nog naar een bijzondere kauriboom geweest, een vierkant (square) exemplaar. Staat in een bos op 10 minuten wandelen vanaf de (gravel)weg. Heel weinig passanten, maar toch is een pad aangelegd via allerlei houten trappen dat ook goed wordt onderhouden. Waarom?, denk je dan. Zouden wij in NL zoveel moeite doen om een boom ergens in een bos zo goed bereikbaar te maken? Wij geloven er niets van. Wat we wel weten is dat het de trots van de Nieuw-Zeelanders is, dat zij over zoveel bijzondere natuur- en cultuurschatten beschikken, dat zij er sterk bij zijn betrokken en dat zij graag – om het maar in die afschuwelijke NL-uitdrukking te zeggen – dit met anderen willen delen. Die betrokkenheid is echt echt. Nergens hebben wij een indruk gekregen, dat een standaard verhaal werd afgedraaid. Altijd met passie, of dit nu een gids, een chauffeur, een medewerker van een I-Site of wie dan ook was. Zelfs bij de douane in Auckland werd ons gevraagd hoe we het gevonden hadden. Op onze enthousiaste reactie glom de douanier helemaal. Kom daar maar eens om in NL en wat een verschil met de dounaniers in Dubai (geen boe of ba).
Ook de organisatie van allerlei zaken loopt perfect. Vooral in het ‘Magic Bus’- deel van de reis hebben we dat gemerkt. Als er iemand of wat moest zijn, was het er ook. En als het in het uitzonderlijke geval niet helemaal goed was, werd dit onmiddellijk en zonder gezeur opgelost. Als er iemand stress had, was het niet een Nieuw-Zeelander maar de toerist. Als je door omstandigheden te laat was, werd er gewoon op je gewacht of nagegaan waar je was. Je stond op de lijst, dus je ging mee. En geen gezeur over de vertraging die je dan veroorzaakte. Een echte les in het durven vertrouwen!

Voorzieningen:
NZ heeft veel gemeen met het moederland Groot Brittannië. De gebruiken (thee met een wolkje melk, bijvoorbeeld) en voorzieningen lijken veel op elkaar. Eén voorziening in NZ moet zeker worden genoemd: de public toilets! Op de meest onmogelijke plaatsen zijn ze geplaatst – als de Zuidpool in NZ lag had ik niet vreemd opgekeken als daar een volledig ingericht public toilet zou zijn gebouwd – en worden ze ook buitengewoon goed onderhouden. Er is (bijna) geen excuus meer om een boom te gebruiken. En hoe afgelegen ook: zeep voor het wassen van de handen is vrijwel altijd beschikbaar.

Vogels:
Als we dan toch al een boom over bomen hebben opgezet dan kan er ook nog wel een boom over de vogels bij. Tenslotte moeten die ook iets hebben om in uit te rusten. Tot zo’n duizend jaar terug hadden de vogels geen bomen nodig. Er waren geen natuurlijke vijanden, dus al die energie verspillen met vliegen was niet nodig. Met de komst van de mens en allerlei zoogdieren was het gedaan met het vijandloos bestaan en moesten ze de boom weer in. Van de niet-vliegende soorten zijn nog maar enkele soorten over, waaronder de kiwi. Maar ja, daar zijn er nog maar weinig van over, ze leven ’s nachts en dus zie je ze alleen op de gele bordjes langs de weg. Onder de al dan niet vliegende vogels in NZ zijn er toch nog veel bijzondere. Onze favoriet was de pukeko, een soort fazant. Wat omvang en geluid betreft dan, want met zijn blauw en zwarte lichaam en rode bek was het toch een heel andere vogel. Ook veel andere bijzondere vogels kruisten ons pad. Vaak heel weinig schuw en in deze tijd van het jaar met veel kleintjes. Ook veel roofvogels zweefden rond, vooral veel haviken en valken. Als er voor de naam ‘Australian’ stond, wist je zeker dat het er eentje was in het buitenformaat qua grootte. Natuurlijk, ook de bijzondere vogels als de pinguïns mogen niet onvermeld blijven. Eigenlijk per ongeluk hebben we twee van de kleinste soort, de blauwe pinguïn, gezien. De geel-ogige (hoe je dit nu in fatsoenlik NL opschrijft? We houden het maar op de yellow eyed penguin) soort hebben wij ook gezien; van de zes soorten die in NZ voorkomen (sommige op niet bereikbare plekken) is dat geen slechte score.

HOOGTEPUNTEN
Mooiste wandeling: Tongariro Crossing
Mooiste stad: Wellington
Mooie plaatsen: Queenstown, Akaroa, Westport, Kaikoura, Whitianga, New Plymouth, Russell
Mooiste gebied: Abel Tasman National Park
Mooiste excursie: Jetboat op de Dart plus bezoek aan Paradise (Wilderness Safari’s)
Mooiste eiland: Urupukapuka
Mooiste meer: Lake Tekapo
Mooiste meertjes: Lake Matheson en Mirror Lake
Mooist boom: Kauriboom en Nikaupalm
Meest favoriete vogel: Pukeko
Mooiste hot pool: Lake Tekapo
Meest bijzondere verschijnsel: Hot Water Beach
Mooiste musea: Auckland Museum, Te Papa Wellington, Puke Ariki New Plymouth, Museum Invercargill
Mooiste rivier: Waikoka (bij Taupo)
Mooiste strand: Abel Tasman en Mount Maunganui
Mooiste berg: Mount Doom (Ngaurahoe)
Meest onzichtbare berg: Mount Taranaki (Mount Egmont). We weten niet zeker of die er echt wel is.
Mooiste rainforest: Punakaiki
Mooiste weg: Forgotten World Highway
Mooiste gravelweg: Mount Stoke (Queen Charlotte Drive)
Lekkerste lunch: Kumara met mosselen in Matakohe
Lekkerste avondeten: The Railway Hotel, Greymouth
Lekkerste koffie met gebak: Coffee Club, Mount Maunganui
Mooiste camping: Lake Hawea
Mooiste hostel: Nomad’s Queenstown
Mooiste galerie: Moko in Hot Water Beach
Leukste Kiwi: de kok van Park Lodge en Maori-driver naar Cape Reinga
Leukste Magic Busdriver: Josh en Alan
Eervolle vermelding, out of competition (een prestatie op zich, in NZ maken ze overal een competitie van), in de categorie ‘drivers’: GREET. Meer dan 4.000 km in de Spaceship over asfalt- en gravelwegen, rechtuit en in allerlei bochten gewrongen, met mooi weer maar ook in regen, klasse!

Dieptepuntje:
(We) Don’t mention the sandflies.

SAMENVATTING:
Gereden Spaceship: 4.155 km
Gereden Magic Bus: 3.981 km
Gewandeld: minstens 270 km
Gerend: 52 km
Gefietst: 30 km
Aantal reisverslagen: 38

Zoals we al vermeldden hebben we de verslagen vooral voor onszelf geschreven. Op onze leeftijd geen luxe. Over enige tijd zijn we weer veel namen kwijt en iets later zijn er ook details verdwenen. Dat er van jullie kant ook veel belangstelling was, is een plus. Bedankt voor alle reacties. Een speciale vermelding voor Geert is hier op zijn plaats. Hij heeft de meeste reacties geschreven en hier hebben we veel lol van gehad. In de laatste week heeft ‘Waar ben jij nu’ een nieuwsbrief over NZ met fragmenten uit verslagen verstuurd. Een fragment van ons stukje over de Tongarirocrossing plus foto in deze nieuwsbrief leverde weer extra reacties op. Leuk.

Greetings Harry en Greet