Pinguïns en 200 mm

Hola,

Vanochtend om 8.00 uur in de bus naar het zuiden. In de door Welshmen gestichte stad Trelew hebben we het paleontologisch museum bezocht. De grootste dino´s zijn hier gevonden. De dinosaurus Argentino was 35 m lang en 15 m hoog!
Daarna in de regen naar een andere Welshe town, Rawson. Van hieruit zouden we de boottocht naar de Toninodolfijnen ondernemen. Vlak voor Rawson kwam het telefoontje dat de kapitein van de Zodiacboot had besloten dat de weersomstandigheden te slecht waren om uit te varen. Rechtsomkeert en naar de Punta Tombo. Bij aankomst (ca. 100 km) was het weer droog.

Bij de entree zagen we de eerste Magelhaes-pinguïn. Hij lag tussen de steppenstruikjes. Ik dacht dat ie dood was. Integendeel. Even later werd ik op de schouder getikt; "Hallo collega". Ik dacht dat het iemand uit de groep was, die in mij een collegapinguïn zag. Het was mijn voorheen provinciale collega Hero Havenga. Hij was getrouwd met zijn Cariena (ze hebben ooit nog keukenkastjes bij ons opgehaald) en dit vormde onderdeel van hun 100-daagse huwelijksreis.

Hoe verder wij de route volgden, hoe meer pinguïns wij ontwaarden. Ze zaten vooral in holletjes en aan het eind bij de rode rotsen, moest je uitkijken er niet op eentje te trappen. De beestjes zijn 0.45 cm groot en ze zijn in dit gebied met ca. 1 miljoen. Het park ligt op het terrein van een rancheigenaar (van Italiaanse oorsprong). De mannetje komen als eerste uit het noorden, op de hoogte van Rio de J. en dat is ruim 2000 km. Ze belanden op het zelfde nest als de jaren daarvoor. De mannetjes hebben 14 dagen om het nest te prepareren en dan komt het vrouwtje aan. Paringstijd. Naar Brazilië gaan de jongen als eerste terug. De Magelhaespinguïns worden minstens 30 jaar als ze geluk hebben.
Vandaag zaten sommigen op hun ei en andere op hun jongen tegen de kou. Ik heb een pinguïn zien opstaan van een nest met een ei en een kuiken om op het pad te stappen en zijn darmen te legen. Daarna terug naar het nest. Prachtig hoe dicht je bij dit spektakel kon komen en hoe mooi de omgeving was.
Toen we terugmoesten en bij de bus aankwamen, regende het weer. En het bleef regenen. En dat terwijl er normaal gesproken in Patagonië 200 mm per jaar valt. Vandaar die steppen. De grond neemt geen water op en het was blubber en grote plassen. We zijn in Puerto Madryn uit de bus gestapt en direct verscheen een regenboog en het werd droog.

Gegeten in geweldige strandtent Verdignano. Heerlijk. Gisteren hadden we hier geborreld. Helaas geen walvissen vanuit de strandstoel gespot.

We zijn al wat gewend aan de aparte sfeer in dit plaatsje van toch nog ca. 70.000 inwoners.
Gisteren liepen we over een onverharde weg (met verhard fietspad!) richting strand. Twee dode honden langs de kant. Flats half bewoond en half voorzien van dichtgemetselde ramen. Een mega gemeentehuis. Geen enkele stedelijke planning.

Morgen Peninsula Valdes.

Ciao Greet en Harry

D