Patagonia en CABJ

Net gearriveerd in Puerto Madryn en dat is Patagonië. Met Andes Air vlogen we in 1,5 uur een slordige 1400 km meer naar het zuiden. De landing was bijzonder. Aan het eind draaide het vliegtuig 180 graden en leek weer te gaan opstijgen. Dat was alleen om de goede afslag te nemen. Ook de autoweg hield bij het vliegveld abrupt op.
Vanuit de lucht kennis gemaakt met de steppen, de droge pampas, oneindige leegte, hier en daar wat schaarse begroeiïng en lijnen in het landschap. Sporen van mensen. Af en toe een nederzetting.
Puerto Madryn is een kleine stad die nu grotendels bestaansrecht heeft vanwege toerisme en de aluminiumfabriek. Het is een invulling van het wilde wonen. De meeste woningen zijn lelijk, maar niemand die zich daar druk over maakt. Het doet denken aan sommige plaatsen in Scandinavië. Veel onverharde wegen.

Het hotel is erg leuk. Het heet Posada en het lijkt op een Spaanse posada. Het is hier nog geen echt strandweer. Nog te fris (15 graden), te veel wind en te weinig zon. En de temperatuur van het water maakt een strandverblijf ook geen pretje. De Argentijnen beschouwen PM als badplaats.

Straks gaan we de kustlijn afstropen, op weg naar het centrum. Een leuke wandeling. Komende twee dagen lange en waarschijnlijk, geweldige excursies met weinig opties voor beweging.

Nog even terug naar gisteren. Naar de voetbalwedstrijd Boca Juniors tegen Gymnasia geweest. Leuke wedstrijd, veel doelpunten (4-0), maar dat is niet het belangrijkste. De sfeer en het hele gebeuren is een fantastische ervaring. Vanaf een half uur voor de wedstrijd tot aan het eindsignaal was de harde kern (een hele grote, dat wel) aan het zingen. De tekst was heel eenvoudig en kort, kan er alleen niets meer van reproduceren. In de eerste helft zaten wij op de rij voor de radiocommentatoren. Ook zij waren al een half uur voor de wedstrijd volop op dreef: er was nog niets gebeurd en er was nog niets te zien, maar op het commentaar af te gaan, leek het wel of in de allerlaatste minuut de beslissende goal was gescoord. Vreemd genoeg leidde de score van de doelpunten niet tot uitbarstingen van nog meer vocaal geweld. Even kort juichen maar direct daarna over tot de orde van de zang van de wedstrijd. Een bijzonderheid was nog wel dat CABJ speelde in witte shirts met gele band en niet in hun echte blauw-gele outfit. Een kwartier lang was ik in de veronderstelling dat de tegenstander in het blauwe shirt de thuisploeg was. Pas bij een kleine blessure van sterspeler Martin Palermo (de man van de beslissende treffer voor de WK-kwalificatie) zag ik op het grote scherm dat het toch andersom was. Kortom een evenement dat je als je daar bent zeker niet mag missen!
Aardigheidje, misschien ook voor de NL-competitie. De scheidsrechter (Carlos Maglia) kwam bij vrije trappen op een bijzondere manier in actie. Eerst spoot hij met een kleine spuitbus een kleine witte cirkel op de plaats delict (waar de bal moest komen te liggen) en vervolgens mat hij 9.15m af en spoot daar een witte lijn waarachter de verdedigers zich moesten opstellen.

Adios Greet & Harry