Vlag

De vlag gaat ‘om’, de reis gaat nu echt beginnen. Hoogste tijd om ook wat van mij te laten horen. Zoals altijd heeft het initiatief tot, het geregel van en in dit geval ook de opzet van het reisdagboek bij Greet gelegen en is alles door haar uitgevoerd. Eigenlijk een perfecte vorm van samenwerking waarbij de een (Greet) wat meer op de voorgrond treedt en de ander (ik dus) wat meer volgend is. Het zou ook niet goed zijn als we allebei ‘volgend’ zouden zijn – dan komen we nergens en dus ook niet in Argentina en omstreken -, of allebei de trekkersrol zouden vervullen. Ook in dat geval is het niet waarschijnlijk dat we ergens zouden komen; misschien wel ergens maar dan op verschillende plaatsen. Die verschillende rollen, dat is toch wel de beste werkwijze, nietwaar? Of, om met the Singing Detective te spreken: ‘Am I right, or am I right?’ Genoeg gefilosofeerd nu, want hoewel niet op de voorgrond: ik heb me meer dan anders ingeleefd in en toegeleefd naar de vakantie. Al jaren terug toen ik Paul Theroux’s ‘Patagonië Express’ las met de beschrijving van de ontstellende leegte van de pampa’s en het reisverhaal van fietsers die van Alaska naar Vuurland fietsten en in Patagonië met enorme stormen te maken kregen. Maar ook in de afgelopen tijd uit fotoboeken en de reisverslagen in de dagboeken van onze voorgangers. In ieder geval heb ik weer een ouderwetse vakantiespanning, een aangename herkenning van de vakantiekriebels in mijn jeugd. Ik ben heel benieuwd hoe het zal zijn in een voor mij compleet onbekende omgeving, hoe het zal zijn als de zon nu eens niet over het zuiden maar over het noorden draait, vooral om te zien dat de prachtige plaatjes uit de boeken ook echt bestaan, etc., etc. …..
Kortom ik ben er helemaal klaar voor, van mij mag het beginnen. En als het goed gaat dus binnenkort bericht van de andere kant van de aardbol. Argentina, … ik kom (wij komen) eraan!
Harry